167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
تني خشک و پر موي و رخ لاژورد
ميان کهان و ميان مهان
ورا ديده پابند در پيش گاه
بدان تا رخ جان ستان رانديد
جگرگاه شاه جهان بر دريد
نماني همي در سراي سپنج
شنو دست و بو دست زان شادکام
چو تو در زمانه سخن خواره نيست
ز شيرين به خوبي نمودند راه
چه در آشکار و چه اندر نهان
به پيوستگي در جهان نو بدم
که کس در جهان آن نديد و شنيد
که آن رانديدي کس اندر جهان
زن پارسا مويه آغاز کرد
که در خاک شد تاج شيروي شوم
سپهبد مي يک مني در کشيد
پس شمع ياران فريادرس
که چون کس نماند از در پيشگاه
مر او را ز باره در آرم به خاک
روان گشت زان زخم او جوي خون
چنانچون بود در خور ناسزا
يکي بنده در مي برآميخت زهر
همي رزم جستند در قادسي
زماني فرازست و روزي نشيب
فدي کن تن خويش در کارزار