167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان عطار
در ز چشم درفشان بگشاده اي
عاشقان را در گمان افکنده اي
بيدلان را در فغان افکنده اي
روز و شب در امتحان افکنده اي
کو را بود ز در حقيقت خزينه اي
جز در درون سينه نيابي سفينه اي
در پاي زاهدي شکند آبگينه اي
چون بوسعيدمهنه نيابي مهينه اي
در جنب طاق چشمت نيل فلک سرابي
من بر کنار رفتم تو در ميان نشستي
راستي را چست موزون آمدي
در خور عطار مجنون آمدي
گر در همه جهانت مثل و نظير بودي
هم در زمين بمردي هم آسمان نديدي
در خرابات آي تا حاصل کني معيار داري
در خط خويشم ندانم چون کشي
هر نفس در بند ديگرگون کشي
دامنم در خون جان چندي کشي
تو به زورم در ميان چندي کشي
تا عقل کند گزاف در باقي
از جان نهان چرايي چون در ميان جاني
من کرده در رخ تو هر لحظه گلفشاني
گر تو ز در خودم براني
زان لعل چو در که مي چکاني
درو در و گهر سازي نهاني
آتش سوداي خويش در دل و جان افکني
دل در بر من خراب بيني
که تو پيوسته در فراق توي
نه رويي ماند در دين و نه راهي
چو گويي در خم چوگان کجايي
حلقه بزدم گفتا نه مرد در مايي
در حال دلم دريافت راهي ز هويدايي
در جيب ترک صبح نهد عنبر صبا
نه در خلا بماند اثر زو نه در ملا
در برکشي رواست ببر در کشي هلا
وان در در مدينه علم است مجتبا
در وصف تو چگونه برآرم دم ثنا
و ايام در کنار کند خوش خوشت سزا
کاجزاي خفتگان است همه ذره در هوا
کاندر درون پرده کحلي حضور يافت
برخاست لا ز پيش به الا دراوفتاد
که دلم کار فرو بسته فراوان دارد
اخترانش در وبال و آسمانش سوکوار
زلف هاي تابدار و لعل هاي آبدار
در پذيرش تا شود در هر دو گيتي اختيار
چندانت خواب هست که آن نيست در شمار
در خروش و فغان همي يابم
تا قلم در بنان همي يابم
سزد گرد روي در ديوار دارم
ميان کعبه و خمار دارم