167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
همه در خويشتن تو مر يکي بين
شو و بين ابتدا و انتهايت
که راندستي قلم بر نيک و بد تو
که تو داري توئي اسرار جمله
که آوردي تو از خودشان پديدار
که پيدا گشته شد هم از تو آدم
ز ماضي دان تو مستقبل ز حالت
حقيقت در معني سفته باشي
لقاي دوست در عين بلايست
چنين افتاد در اول ضرورت
که ويراني پذيرد نقش پرگار
که اين صورت شودآخر مبدل
دواي درد و دل ميجويمت من
که بسپردند کلي در شريعت
در اينجاگه حقيقت يار درياب
حقيقت ظلمت و در عين نوري
نيامد تا نمود جان ببيني
که دل گردان شده مانند گويست
که جانت پر ز حرص و آز ماندست
کجا ديد ترا عين اليقين است
که بيش از پيش مر خود را مرنجان
فتادستي چنين در نيک و بد تو
که با الياس جانت هم رفيقي
نمود عالم عشقست تقوي
که در ظلمت شما را دوست ساقي
نميري تا ابد پنهان در اينجا
تو داري در نهان عين اليقينش
خدا را يافتي خود بيشکي تو
حقيقت دنيا و عقبي تو داري
دمادم روح مي آرد عيانت
که او بود ديدي آخر اين است
بر عاشق تو ميکن آن نگهدار
که اينجا ميدهي نزديکي و دور
کسي بايد که يابد اين نمودار
ز تو آمد شد آخر نيز يکتا است
همه از تو بذات تو رسيدن
که تا اينجا شوي کلي پديدار
توئي تحقيق او را رهبر خويش
که آونگم کني در عين دارم
تو گرداني مرا در جمله منصور
که عمري سوي ديدت ميگذارم
منزه در همه يکتائي اينجا
همه در تو تو اندر جمله قادر
در اينمعني چه داري جملگي چه
چو در جانم شدي اينجا پديدار
گذر کردم کنون در کويت ايجان
که در وي محو گشته سايه جاويد
که در آفاق او ديديم مشهور
فکنده عاشقان بيجان بسا جان
فتاده در برت چون موي باريک