167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
که تا باشد که رمزي بازداني
که گرديدم بسي در گرد آفاق
که اينجا بي نشاني بودن روشن
که تا يابي همه اسرار پنهان
برافکن چار و پنج اينجا تو با شش
که اين باشد يقين اسرار جانان
دمادم ميدهم اينجا خبر تو
که مانداست او هميشه در چه و چون
اگر او في المثل گردد در آفاق
شوي فارغ يقين از نيک و هر بد
دهي مر جملگي را روشنائي
چو حق در جملگي مشهور باشي
ز پنهاني شوي در جمله پيدا
ز پنهاني شدم در دوست پيدا
چو هستم اينزمان کل بي صفت من
حقيقت نيست شد در جمله هستست
حقيقت جان و دل گشتست جانان
که جانم اينزمان کل جان جانست
که از پيدائي من ناپديدار
که اينجا در همه من ناپديدم
که من بودم در اول آدم جان
نمايم نيک و هرگز نيستم بد
ز فرقت ميرسد زيشان ابااصل
بداني اين اگر صاحب يقيني
ز اصل آمد يقين فرعي بديدار
که بيشک در دوئي اين روي بنمود
نمود جان حقيقت در تن آمد
که همچون او کند آخر در اسرار
کجا اسرار خود اينجا ببيني
چرا ميلت چنين در سوي دنياست
تنت گردان در اين ميدان چو گويست
نمود جانت اينجا قطره باشد
نگنجد هيچ اينجا گاه تقليد
شوي در جزو و کل نور علي نور
نمود پرده ها بردار از پيش
طلب کن نور ذات اينجا تو جاويد
حقيقت در فنا بودست يکتا
همه در عين کل خواهيم بودن
برون آ اين زمان از آب و آتش
دمادم عشقبازي در کنه کن
رها کن مسجد و زهد و مناجات
تو با مردان حقيقت آشنا گرد
ببند و زود از او بردار معني
نمود جمله اشيا بر عدم زن
نه باطل باش الا جملگي حق
بلاي عشق يابي رخ مگردان
شوي فارغ بکل از نيک و بد را
نهاد خويشتن را تو ميازار
مباش اينجا حقيقت بيخبرتو
وليکن خويشتن بين نور ذاتت