167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
وزان گفتها پوزش اندر گرفت
در بار بگشاد و لب را ببست
خردمند و در پادشاهي سري
که در چادر ابر بنهفت ماه
به هرسو درم دادن آغاز کرد
جوانان ندانند ارج مهان
که از داد وز ايمني در جهان
مبادش نشيمن مبادش نشست
چنان کان بود در خور نيک خواه
خردمند موبد که بودش وزير
در رنج و دست بدي را ببست
که بندد در کژي و کاستي
سزد گر نخواني ورا پايدار
در بخشش او را چو آرايشست
همي آمد از بوستان بوي مشک
همي تافت از ابر قوس قزح
که از ترک و ايرانيان در جهان
بپيچد سر از عهد شاهنشهان
بزرگان و شيران روز نبرد
کسي را که در کنده آمد زمان
که آن کينه هرگز نگردد نهان
نياورد در عهد شاهان شکست
در و دشت شد چون بلور سپيد
چو فرزند پيروز خسرو نژاد
ز موبد نکردي دل و مغز ياد