167906 مورد در 0.17 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
بپايان رسد هر بد بدگمان
نکوهش نيابيم از شهريار
بياري بيامد بدين رزمگاه
برين دشمنان کامگاري کنيد
ميان يلان سرفرازي کند
بجوشن نپوشيد بايد برت
نيارد نشستن بهامون همي
تنومند را جان زيان آورند
که او در جهان شهريار نوست
سواري نماند از در کارزار
برآمد خروشيدن رستخيز
که در جنگ چندين نبايد شتاب
چنين تا برآمد زماني درنگ
چنانچون بود در خور شهريار
گرانمايه چيزي که بودش نهان
سر مرز توران و ايرانيان
ک بنهاد گنجور در پيشگاه
بران خوب چهره فسوني بخواند
هوا بر گلان زار بخروشدا
سوي پهلوانم دوانيد زود
نشانمش با شاه در پيشگاه
نشستنگهي بود بس شاهوار
گشاده بشادي در نوبهار
در رادمردي و بند بلا
بسي آفرين خواند برکشورش
نهادند در پيش درويش زود
بلرزيد ازان سنگ روي زمين
نشانده گهر در جناغ خدنگ
بجوشيد در شهر توران سپاه
اگر در ميان دم اژدهاست
گرين دو نيابي روان کاستي
در گنج رازش ندارد کليد
کمربستگان از در کارزار
کمربسته رفت از در کارزار
بجنبيد در پادشاهي سپاه
بياراسته از در شهريار
درفش از برش سايه کاويان
ببيشه در از بيم نخچيرگير
بدانستم از آشکارت نهان
سواري نبود از در کارزار
نباشند در چيرگي بدگمان
چنانچون بود از در شهريار
همينست ازين پادشاهي نشان
نداريم تاريک ازين پس روان
در زور يزدان بريشان ببست
ازين در کنون نيست بيم زيان
گرفتش بآغوش در تنگ زود
بيامد بغلتيد در پيش شاه
چنانچون بود در خور مهتران
بسنگ اندرون لاله کارم همي
نشستن مگر بر در پادشا
چنين بود در پادشاهي نشان
همه زند و استا بزر آژده
بپشت پدر کوه خارا بود
همه نامجوي از در کارزار
که او در جهان شهريار نوست
همه مهترانند و يار منند
بياورد جهن از در کارزار
گزيده همه از در کارزار
که در جنگ شيران نبودي دژم
بدان تا نماند بدي در نهان
بدان آگهي تيز بشتافتيم
چنين کار در جنگ کيخسرويم
فرستاد نزديک رستم دمان
بکيخسرو آمد همه در بدر
نماند کسي در سپنجي سراي
گشادن در گنج توران سپاه
بگلزريون در يکي کارزار
بپيچيد ديگر سر از کارزار
بنزديک او بود در کارزار
نديدند جايي درفش سياه
بخيمه در آرايش چين نهند
ز ايوان بميدان شاه آوردند
خورش با پرستنده و رهنماي
نگردد بگرد در بي خرد
مراماندي در جهان يادگار
بماندي سرافراز بالشکري
بخانه در آرايش چين نهاد
بزرگان پرمايه با شهريار
ز کردارش اندازه ها برگرفت
همي ساخت آن رنج راپايگاه
ببودند شاهان و آزادگان
بديد آن در هنگ افراسياب
برفتند باتيغ و گيلي سپر
خروشان بيامد گشاده ميان
بايران خراميد با خويشتن
بيابي بدين تيرگي در مپاي
بپرده در آواي رستم شنيد
ببندد بتلخي در کاستي
سليح و در گنج آراسته
بآتشکده در نيايش کنيم
وگر در زمانه بماند بسي
نيايش ورا در فزايش گرفت
نشستند شادان در آن مرغزار
بدان پوزش آرايش اندر گرفت
بيامد به در با يکي انجمن
ازيرا منش بابها باشدش
سخنهاي ديرينه اندر گرفت
برين سايه سروبن بگذريد
وليکن مرا بود پنداشتي