167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
که هرگز نشانش نگردد نهان
خرد در سر نامداران نکوست
ز بخشش ندارد دلش هيچ باک
کسي کش ستايد که يارد شنود
که ماند ز من در جهان يادگار
شده تنگدل در سراي سپنج
زدي مهره در جام و بستي کمر
بسي از روان پدر کرد ياد
کجا بود در پادشاهي سري
که نزديک او آب بودش بسي
درازاي ما همچو پهنا شود
دلش پر زکين و سرش پر ز باد
گزين کرد شاه از در کارزار
سواران گرد از در کارزار
بدو داد شاه از در کارزار
گزين کرد شاه از در کارزار
بآوردگاه بر لب آورده کف
گرازيدن و ساز و لشکر بديد
همه رنگ و دشت از در رزم بود
بدان سو که بد روي افراسياب
ز نيزه هوا نيز در جوشنست
شد از مهر شاه از در تاج زر
سخن را ازين در نکاهد همي
همه جنگ را يکدل و يکتند
نجستي به جز خوبي و راستي