167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
از ايران بيازند بر جان من
سخن جز بجنگ و بکينه مگوي
زمين را تو گفتي براندود نيل
سپه را درم دادن آغاز کرد
ابا شيده رزم زن کينه خواه
ز بانگ تبيره زمين شد نوان
برفت از در بلخ تا ويسه گرد
در و دشت ازيشان کبود و سياه
چنان در خور آمد چو تن را روان
سپه را همي دار در بر خويش
عنان بافته سربسر با عنان
نماند جز از باد در مشت من
ميان بسته در جنگ چندين سوار
چه انديشه داري بدل در بگوي
چو شير ژيان در بر آريمشان
اگر در بارد همان نغز نيست
بگفتار تندي و در کار نو
يکي پيل در زير جوشن شده
بدشت و در و کوه با من بگرد
بگردي بلاف از پي نام و جاه
که بازش برد بر سر شاخ سرو
که زور آزمايند در کارزار
ازان رنج و تابيدن آفتاب
برو هم بکردار باد دمان
نماند بجز باد در مشت اوي