167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
سزد گر نهد در بن چاه گاه
يکي جايگه از در پهلوان
شد چون بهشت آن در و مرغزار
که در بزمگه بر نهادم بسر
نگار سمن بر در آغوش يافت
که در کار هشيارتر کن نگاه
نگه دار مر کاخ را بام و در
از ايوان خروش آمد و نوش و خور
گرفتند و هر سو ببستند راه
مي و غلغل نوش پيوسته ديد
بجست از ميان در اندر سراي
بچوشيد خونش برگ بر ز خشم
همه با رباب و نبيد و سرود
در خانه بگرفت و برگفت نام
که باشد ز هر سو برو رهگذر
چو آهو که در چنگ شير نرست
چو دستور پاکيزه و رهنماي
کس از کهتران تو درويش نيست
بياور ز بيژن بدان کين ستان
که در چاه بين آنک ديدي بگاه
منيژه ز هر در همي نان چدي
بخيمه در آورد و روزي بماند
پياده شد و پيش او در دويد
بماندم چنين در جهان مبتلا
که او را تبه کرد و برگشت کار