167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
نيامد همي از کشيدن ستوه
که پيدا کنم در جهان کام تو
که در جنگ سير آمدند از روان
نه سر باشد اين آرزو را نه بن
مر اين آب را در جهان جوي نيست
بسي با گهر نامور خويش اوي
مگر کشته افگنده در زير پاي
به از راستي در جهان کار نيست
زمين خفته در زير نعل سوار
که داني سخن را مزن در شتاب
بدست اين و زين بتر آيدت پيش
جهاني شوند اندر آن همگروه
ز يک مرد سگزي شده همگروه
چنو در جهان لشکر آراي نيست
ز خونش کنم جويهاي روان
نه نيز از در راي و آرايش است
ز شگنان و چين هديه نو بريم
خم خام در کوهه زين فگند
بگويش که تندي مکن در نبرد
که شد تنگ بر مور و بر پشه راه
در و دشت چون پر دراج کرد
بمن باز گفت اين سخن در نهان
در و راغ چون دشت و هامون کنيد
تو در کشوري رستم از کشوري
نظاره شده گردش اندر گروه