167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
که تا مغزت شود در خاک اين پوست
در آنوقتي که باشي ليس في الدار
ز راه راست ميجويم نجاتم
که در توحيد جانان عذر خواهم
نه همچون ديگران در پرده ام من
ز عين مصطفي در حق رسيدم
چو ديدم در حقيقت حق بدستم
نمود دوست مي بينم عيان من
نمود صورتم رفتست از پيش
حقيقت باز ديدم روي جانان
نظر کردم حقيقت جمله او بود
يکي ديدم از او انجام و آغاز
ز بود خويش ديدم من هويدا
ايا بيدل تو زين بيدل چه پرسي
که او هم ميدهد کل روح دل من
که پيوسته وجودم در عدم را
که ميکائيل بود اندر خودي طاق
که اسرافيل و صور آيد به دم من
ز عزرائيل چندين مي چه داني
مدان زنهار اين اسرار تقليد
چه بودستي تو اندر خويش غره
جهان جان و دل زو گشت آباد
که او هم قوت روح و روانست
زناگه لا تراب آمد هويدا
نمود اينهمه پيدا و پنهان
ز عين ديده ديدار خدائي
از اين درياي دل گوهر فشاندي
در اين دم ني دورن و ني بروني
همي گوئي که جمله هم توئي تو
نمود جزو و کل در ديده بنماي
زماني در نمودار مکان آي
که بيخود مي نه بيني هيچ تو باز
شدي در عين ديدن جمله جانان
بچشم تو نه در ماند و نه ديوار
يقين الله را در نور گشتي
همه در کنجها پنهان فتادند
که هم روزي شود در عشق پنهان
اگر چه کرده است در عشق غوغا
حجاب عقل را کن زود بردار
شود در عاقبت مجنون و شيدا
سر و جان در نمود عشق درباخت
شود در راه جانان نيز جانباز
حقيقت خويش را گم کرده بيند
نمود اين جهان و آن جهانند
توئي داناي هر نيکي و هر بد
که در ديدار کل واصل نبود است
چرا در چنبر گردون کني دست
ز جسمم زنگ آئينه زدوده
که هر دو روي در رويند از اول
که پيدا شد در او جانان سراسر