167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
شاهنامه فردوسي
بيامد سياووش لشکر فروز
يکي نامه فرمود نزديک شاه
چو تازه بهاري در ارديبهشت
همي دامن خويش در خون کشد
که اين داستان با برادر بگوي
وزان هر سواري سري در کنار
چو ديدي مرا بسته در پيش خويش
پراگنده گر بر در شه بود
ز کس بشنوم آشکار و نهان
چو موبد ز شاه آن سخنها شنيد
گشاييم بر شاه و يابيم داد
شود آب در چشمه خويش قير
نگيرد به نافه درون بوي مشک
تن پهلوان از در گاه نيست
فرستاد با من کنون در به راه
به کينه نبندم کمر بر ميان
کزين در که يارد گشادن سخن
که ايدون نماند سخن در نهان
چنين بيخ کين از دلش کنده اي
گر او را چنين داوري در سرست
به کشور بود شاه را آبروي
ازين در سخن ها مگردان دراز
که با شاه ترکان فگنديم بن
ترا بي پدر در جهان جاي نيست
گروگان ببرد از در شهريار