مظهر العجايب عطار

با خدا من بسته ام عهد اي جوان
که نباشم بي تو در باغ جنان

کرده ام عهد آنکه اين مظهر نوشت
يک زمان بي او نباشم در بهشت

گر تو مظهر را کتابت مي کني
دان که در معني عبادت مي کني

شک مياورد تا بهشتت جا شود
در دلت نور يقين پيدا شود

هر که در مظهر شود اسرار دان
او بداند جمله سرها را عيان

گر تو جان خواهي بيا مظهر بخوان
تا دهد جانت خدا در عين جان

جوهر ذاتت به حق واصل کند
يا تورا نوري ز حق در دل کند

مظهر من از عجايب نور يافت
همچو موسي خويش را در طور يافت

مظهر من در شريعت روشن است
سوي باغ خلد او يک روزن است

مظهر من شاعري بر خود نه بست
دارد او در نظم با عرفان نشست

جوهرت در گوش صاحب راز شد
زان که او با اهل حق همراه شد

پي بمعني بر ممان تو در مجاز
رو به ميدان معاني اسب تاز

اين کتاب از قدرت حق دم زده
آتشي از شوق در عالم زده

اين کتابم در سما جبريل خواند
خود ملايک بر زبان بي قيل خواند

اين کتابم احمد مختار گفت
در ميان کوچه و بازار گفت

اين کتابم در ثناي مرتضي است
اين کتابم مدح شاه اولياست

اين کتب دارد شرابي از طهور
مي کند در جان اهل دل ظهور

اين کتب اندر عبادت گفته ام
در اسرارش به شبها سفته ام

اين کتاب از گفته عطار ما ست
مثل اين گفتار در عالم کجا ست

اين کتب در جان خارج خنجر است
بلکه بر مثل سنان اشتر است

من که عطارم ز جورت سالها
داشتم در کنج خلوت حالها

بر زبان حرفي نگفتم زين کلام
داشتم در پاس اين گفت اهتمام

بعد يک چندي به خود گفتم که تو
تا به کي باشي چو سنگي در سبو

مظهر من وصف ذات مظهر است
آن که شهر علم احمد را در است

چون کلامت حق بود حق گويمت
بعد از آن در کوي وحدت جويمت

کرده ام با اصل خود پيوند من
نفس خود را کرده ام در بند من

خواب غفلت برد از گوش تو هوش
در بيابان فنا ميري چو موش

اي برادر همره عقل آمديم
در همه علم جهان نقل آمديم

من شدم دريا و دارم موجها
خود چه سنجد قطره اي در پيش ما

تو ز نسل آدمي اي آدمي
از معاني نيست در ذاتت کمي

مصطفي و مرتضي روحند و جان
دان تو اين اسرار معني در جهان

اصل معني حب حيدر دان چو من
غير اينم نيست در دنيا وطن

اصل معني آن که جان من از وست
در معاني ديدن جانان نکو ست

هر که مهرش يافت او دين دار شد
در هدايت همره عطار شد

اهل راز است آن که کامل دل شود
نه چو حيوان پاي او در گل شود

اهل راز آن شد که با شاه نجف
در معاني ديده باشد لو کشف

اهل راز آن است کو با مرتضا
در سوي الله گفت لو کشف الغطا

اهل راز آن است در شبهاي تار
او به حال خويشتن گرييد زار

اهل راز آن شد که او آزاد زيست
در مجرد خانه استاد زيست

اهل راز آن است با حق آشنا ست
در معاني همنشين جان ما ست

معني اول که صدق اولياست
در جهان ميدان علي موسي الرضاست

غير تو خود نيست در عالم کسي
اين شده بر من معين خود بسي

هم تو روحي در بدن هم نور دين
هم تو باشي با نبوت همنشين

گه به اشتر نامه داري حالها
در لسان الغيب داري قالها

گه تو ترکي در حبش گه فارسي
گه به ملک روم مثل حارسي

گه خراساني شده در ملک طوس
تا تو را عطار باشد پاي بوس

گه خطائي خوانمت اندر ختن
گه اميري با اسيري در سخن

گه خجند و اند جان را کرده سير
گه گشاده در بخارا باب خير

گه به خوارزمي و گه در مرو و تون
گه کني شابور ما را سرنگون

گه به گيلان در روي چون ششدري
گه درون شيروان بر منبري