ديوان انوري

باز در طاعت تو کبک نواز
ديو در دولت تو حرزپرست

هست اينک نديم حلقه در
اي جهان بر در تو بارش هست

سر در کردم اشارتت گفت
در صدر نشين که جايت آنست

زمانه در دل کتم عدم ضميري داشت
که در وجود نگنجد کمال او آنست

حالتي دادم اندرو که در آن
چرخ در غبن و رشک و تاب منست

برابري چه کني با کسي که در ملکش
امير شهر تو در آرزوي سگبانيست

چار شهرست خراسان را در چارطرف
که وسطشان به مسافت کم صد در صد نيست

بلخ شهريست در آکنده به اوباش و رنود
در همه شهر و نواحيش يکي بخرد نيست

کيميايي ترا کنم تعليم
که در اکسير و در صناعت نيست

دوستي دارم که در روي زمين
کس ازو در حسن نيکوتر نداشت

در سرايي که تو نخواهي بود
در و ديوار او چه خوب و چه زشت

در تموز و دي به سالي يک دو بار
آمدي در قلب شهر از طرف دشت

چون ندارم آنچه با قارون فروشد در زمين
در دلم آنست کانرا قبله کردن زرد هشت

دي حيات تو نهادستي مرا در تن چنانک
بالله ار در خاک هرگز ابر آذاري نهاد

از شرف در عرض من عرقي نهادستي چنانک
مصطفي در نسل بوايوب انصاري نهاد

بقاش باد نه چندان که در شمار آيد
که رونقي ندهد هرچه در شمار افتاد

وگر که نيست در اصطبل مخدوم
در اين همسايه شخصي مي فروشد

لم در افعال او نيايد از آن
که سبب در ميانه بنشاند

بيش از اين در زمانه دولت نيست
هيچ باقيش در زمانه نماند

سخن که گفته بود همچو در سفته بود
مرا رواست گر اين در من نسفته بماند

تا که در نطع دهر در بازيست
رخ بهرام و اسب مار اسفند

اي ز حزم تو در حوالي ملک
دولت و فتنه در قيام و قعود

وي ز عدل تو در نواحي دهر
جور و انصاف در صدور و ورود

چو وهم تو در سير برهان نمايد
ازو باد را سنگ در موزه آيد

خاک در پايش اوفتاد وبه درد
روي در کفش او همي ماليد