167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان حافظ
گو مکن عيب که من مشک ختن مي بويم
جام گيتي نما و خاک رهيم
که تو در خواب و ما به ديده گهيم
گو شرم بادش از عندليبان
چنگ حزين و جامي بنواز يا بگردان
يا رب آن کوکب رخشان به يمن بازرسان
خوشا وقت قباي مي فروشان
که صافي باد عيش دردنوشان
که شهيدان که اند اين همه خونين کفنان
ز خود برون شد و بر خود دريد پيراهن
کنم چاک از گريبان تا به دامن
چو مستان جامه را بدريد بر تن
در همه شهنامه ها شد داستان انجمن
شهسوارا چون به ميدان آمدي گويي بزن
در کوي او گدايي بر خسروي گزيدن
که در طريقت ما کافريست رنجيدن
يک مرغ دل نماند نگشته شکار حسن
هواي مجلس روحانيان معطر کن
به يک کرشمه صوفي وشم قلندر کن
پيش آي و گوش دل به پيام سروش کن
همت در اين عمل طلب از مي فروش کن
صد جان فداي يار نصيحت نيوش کن
که نيست معصيت و زهد بي مشيت او
يا رب مباد تا به قيامت زوال تو
کآشفته گفت باد صبا شرح حال تو