ديوان انوري

در اژدهاي رايت از باد حمله تو
روح الله است گويي در آستين مريم

در شير رايت تو باد هواي هيجا
روح الله است گويي در آستين مريم

گفتم نفاذ حکمش در تو مؤثر آيد
گفتا که مي چه گويي در ماوراي من هم

در بوستان مجلس لهو ار ز خارجي
چون در ميان سرو و سمن سيروراسنم

باد از مکان و منصب تو هرکه در وجود
در منصبي که باشد گويد ممکنم

در چو من کس کمان قصد مکش
کز تو در انتقام افزونم

زهي ز روي بقا در بدايت دولت
زهي ز وجه شرف در نهايت تعظيم

نه يک سؤال تو آيد در انتقام درست
نه يک جواب تو آيد در احتشام سقيم

نه در مفاصل اين سستيي ز بار رکاب
نه در طبيعت آن نفرتي ز باد عنان

سپهر کيست که در خدمتت کند تقصير
زمانه کيست که در نعمتت کند کفران

زبان بود در کامها بي تو خنجر
نظر بود در ديده ها بي تو پيکان

يکي از تف سينه در قعر دوزخ
يکي از نم ديده در موج طوفان

ايا چرخ در پيش قدر تو واله
و يا ابر در پيش دست تو حيران

ز بيم او بتوان ديد در مظالم او
ضمير دشمن او در درون پيراهن

ز تف هيبت او در دلش ببندد خون
چنانکه بر رخ عناب و در دل روين

حکايتي است از آن طبع آب در دريا
روايتي است از آن دست ابر در بهمن

بکاهد وقت خشمش عمر در مرگ
بغلطد گاه کينش مرگ در خون

زهي جود از تو در قوت چو قارن
زهي آز از تو در نعمت چو قارون

غلط را سوخت حکمت بر در سهو
چرا را کشت امرت بر در چون

ندادي دل به دنيي و به عقبي
نبستي وهم در والا و در دون

در خاره فتد عقدها چو عين
در پشته فتد رخنها چو سين

در غصه اين ملک باد راي
در طعنه آن خسروي تکين

در بزم شهي يسر بر يسار
در رزم شهان يمن بر يمين

آنکه در شان او ثنا منزل
وانکه در ذات او کرم تضمين

عالمي در حنين عشقش و او
در ميان رحم هنوز جنين