ديوان انوري

در مشکلي فکند مرا عشق تو که آن
جز کلک خواجه کس نکند در زمانه حل

در روح او دميده قضا صدق چون يقين
در ذات او سرگشته قدر علم چون عمل

اي در وقار حاکي اخلاق تو زمين
وي در ثبات راوي افعال تو جبل

صافي ترست جوهرت از روح در صفا
عالي ترست منبرت از چرخ در محل

در برق فکرتت نرسد ناوک عقول
در سمع خاطرت نشود عشوه امل

اين در جوار خاک شتابان و تيزرو
چون مرغ زخم يافته در حالت وجل

پاي زمانه در تبع تابع تو لنگ
دست سپهر در مدد حاسد تو شل

اي به اجناس شرف در همه اطراف سمر
وي به انواع هنر در همه آفاق مثل

جز در آيينه و آبت نتوان ديد نظير
جز در انديشه و خوابت نتوان يافت بدل

کوه را زلزله چون کيک فتد در پاژه
ابر را صاعقه چون سنگ فتد در قنديل

در ممالک اثرت فتنه نشان شهر به شهر
در مسالک ظفرت بدرقه رو ميل به ميل

آنکه در خاک حلم او آرام
وانکه در باد حکم او تعجيل

گاه در دور و جنبش افلاک
گاه در سير و تابش اجرام

گيرد از امن در حوالي تو
مرغ و ماهي چو در حرم احرام

روز کين نفس نفيس تو کند
چون در اوهام عمل در اجسام

روي تقدير از شکوهت در حجاب
تيغ مريخ از نهيبت در نيام

صاحبا صدرا خداوندا چه خوانم در ندات
کز علو پايه وصفت مي نگنجد در کلام

گشت در مجلس ارکان جهان از اعيان
تا که در خدمت درگاه تو شد از خدام

تا زمام حدثان در کف دورست مقيم
تا عنان دوران در کف حکمست مدام

گر خشک شد دماغ نهادت عجب مدار
در حلق و در مشام تو چون مشک اذفرم

در عيش اگر کم آمدم از طبع ناخوشست
در علم هر زمان به تفکر فزون ترم

در مکتب ادب ز وراي خرد، نهاد
استاد غيب تخته تهديد در برم

ايا در امر تو تعجيل مضمر
و يا در نهي تو تاخير مدغم

مقدم عهد و در دولت مؤخر
مؤخر عهد و در فرمان مقدم

اي در زبان رمح تو تکبير فتح مضمر
وي در مسير کلک تو اسرار چرخ مدغم