ديوان انوري

ترا در شرع امري باد جاري
مرا در شعر طبعي باد ماهر

مؤخر عهد و در دانش مقدم
مقدم عقل و در رتبت مؤخر

خرد جز در دماغ تو شميده
سخن جز در ثناي تو مزور

چو دارم حلقه عهد تو در گوش
به يک جرمم مزن چون حلقه بر در

به جنس جنس هنر در جهان تويي معروف
به نوع نوع شرف در جهان تويي مشهور

نه به فر تو در کمان برجيس
نه به طبع تو در دو پيکر تير

هرکه در پيمان توده تو نباشد چون پياز
انتقام روزگارش داد در لوزينه سير

به ظل جاه تو در پايه سپهر نهان
به چشم جود تو در مايه وجود حقير

آستان ديگري کي قبله عالم شود
در جهان تا مرحبا گويان در تست از صرير

نه در موافقتش زحمت رقيب و رهي
نه در مقدمه رنج رسول و گنج سفير

زمانه کيست که در نعمتش کند کفران
سپهر کيست که در خدمتش کند تقصير

نموده در نظر فکرت تو ذره بزرگ
نموده در نظر همتت وجود حقير

گرگ با ميش تعدي نکند در صحرا
تيهو از باز تحاشي نکند در پرواز

بي تو رفتست ورنه در زنبور
در پي نوش کي نشستني نيش

نه در آن دايره که در تدوير
نتوانند زد نطق ز نطاق

نه در کنام چرد بي امان تو آهو
نه در هواي پرده بي رضاي تو عقعق

نه در نشستن عثمان چو رافضي بدگوي
نه در شجاعت حيدر چو خارجي احمق

تا کلک در يمين تو جاري زبان نشد
نور نگين زبانه نزد در يسار ملک

چون در سواد ملک بجنبيد رايتت
آن در سواد سايه او بيخ و بار ملک

تا نباشد همچو عنقا خاصه در عزلت غراب
تا نباشد همچو شاهين خاصه در قدرت کرک

حاکي مطربان خمت به صدا
هم در آن پرده و در آن آهنگ

چو باد در قفس انگار کار دولت خصم
از آنکه ديرنپايد چو آب در غربال

هميشه تا که بود نعت زلف در ابيات
هميشه تا که بود وصف خال در امثال

اوج جاهت را ثوابت در جوار
غور حزمت را حوادث در جوال

نوش در کام حسود تو شرنگ
زهر در کام مطيع تو عسل