ديوان انوري

صفات حمد تو در ابتداي مصحف مجد
مثال نعت تو در انتهاي دفتر جود

تا عروس روزگار اندر شبستان سپهر
در حرير ابيض و در شعر اسود مي رود

برخاست چرخ در طلب کبرياء تو
مي بودش اين گمان که بدو در توان رسيد

نقد وجود چرخ عيار از در تو برد
چون در علو به کارگه امتحان رسيد

سي سال در طريق تحير دلم بتاخت
اکنون ز خدمت در تو بر کران رسيد

در همه شغلي چون صبر شتابش اندک
در همه کاري چون حلم درنگش بسيار

چرخ را با شرفش سنگ فتد در موزه
کوه را با سخطش کيک فتد در شلوار

باد در موقف حکم تو وزد وقت نفاذ
خاک در سايه حلم تو بود گاه وقار

هرکجا منع تو بگشاد در چون و چرا
بر در خانه تقدير توان زد مسمار

دامن عمر تو از گرد اجل در عصمت
پايه جاه تو زاسيب فلک در زنهار

مهر تو دوستان را در دل شکفته گل
کين تو دشمنان را در جهان شکسته خار

هم غور احتياط ترا دهر در جوال
هم اوج بارگاه ترا چرخ در جوار

اين چو پيکان بشارت بر، شتابان در هوا
وان چو پيلان جواهرکش خرامان در قطار

در پناه درگه اقبال و بام قدرتست
هفت کوکب در مسير و نه سپهر اندر مدار

گر شود در سنگ پنهان دشمنت همچون کشف
ور شود در خاک متواري حسودت همچو مار

در ببستم بدو زنجير هم از اول شب
پشت کردم سوي در روي به سوي ديوار

چون اژدهاي نيزه بپيچيد در کفش
در دست خصم نيزه عصا کرد روزگار

اي در هنر مقدم اعيان روزگار
در نظم و نثر اخطل وحسان روزگار

نامانده چو تو اختر در برج شاعري
نابوده چون تو گوهر در کان روزگار

تو گرم کرده اسب به نظاره گاه عيد
عيد تو در وثاق نشسته در انتظار

ليکن ز شرم آنکه درين هفته بيشتر
شب در شراب بوده ام و روز در خمار

از سير کلک تو همه آفاق در سکون
وز سد حزم تو همه آفاق در حصار

قهر تو گر طلايه به دريا کشد شود
در در صميم حلق صدف دانه انار

اي قضا بر در تو جويان جاه
وي قدر بر در تو خواهان بار

سالها بودم در باغ و نديدم رخ شهر
تو که دوش آمدي امروز شدي در بازار