ديوان بيدل دهلوي

در گلستانيکه بوي وعده ديدار تست
ميکند جاي نگه چون برگ از اشجار گل

اينقدر در پرده رنگ حنا شوخي کجاست
ميزند جوش از کف پايت باين هنجار گل

تا بکي پوشد تغافل بر سراپايت نقاب
در دل يک غنچه نتوان يافت اينمقدار گل

نيست ممکن گر کند در عرض شوخيهاي ناز
لاله رويان را عرق بيرنگ از رخسار گل

ميزند در جمع احباب از تقاضاي بهار
سايه دست کرم بر گوشه دستار گل

(بيدل) از انديشه لعلش بعجزم معترف
ميکند در عرض جرأت رنگ استغفار گل

اي خانه آئينه زديدار تو پر گل
خون در دل ما چند کند رنگ تغافل

در عشق جنون خيز پرافشاني کاهست
گر کوه شود پاي بدامان تجمل

هر حلقه ازين سلسله صد فتنه جنون است
غافل نروي در خم آن طره و کاکل

گلشن چقدر حيرت ديدار تو دارد
در شيشه هر رنگ شکسته است صدا گل

نعل همه در آتش تحصيل نشاط است
درياب که از رنگ چه دارد ته پا گل

ناله ما را زتمکينت بهاي ديگر است
ميکند يکدم زدن صد رنگ در کهسار گل

در گلستاني که مخمور خيالت خفته ايم
رنگ مي بازد زشرم سايه ديوار گل

بسکه خوبان از خجالت غرق خجلت مرده اند
در چمن مشکل اگر آيد بروي آب گل

مشت خاک ما کمينگاه بهار حيرتست
بعد ازين خواهد فشاندن در ره احباب گل

راحت ما را همان پرواز بالين پر است
در نقاب اضطراب رنگ دارد خواب گل

در همه اوقات پاس حال بايد داشتن
ننگ هوشياريست کز مستان کند آداب گل

شوخي اظهار آخر با مزاج ما نساخت
آتشي در طبع رنگست و ندارد تاب گل

سراپا ناله ميجوشيم چون موج
طپش خون کرد در هر عضو ما دل

زپرواز نفس غافل مباشيد
چو شبنم ريشه دارد در هوا دل

زخاک ما قدم فهميده بردار
مبادا نشکني در زير پا دل

کيفيت لعل تو زبس نشه گداز است
در چشم حباب آينه دارد قدح مل

هر غنچه ازين باغ گره بسته نازيست
اشکيست گريبان در چشم تر بلبل

اسرار سخن جز بخموشي نتوان يافت
مفتاح در گنج معانيست تأمل

قناعت در مزاج همت مردان نميباشد
فلک هم ساغري دارد اگر باشد دماغ دل