167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
الهي نامه عطار
بسي از ملک خود بر خويش بگريست
بدادش بدره اي و رفت در حال
ز ملک زال ملکي نيست برتر
ولي در آرزوي ملک زالي است
که گر ما هست جز نقصان ندارد
دو هفته نيز ميگردد نهفته
ترا در بيقراري چون قرار است
بره در ديد طاقي بر کشيده
برون نيست از دو حال تو در اين راه
کم از هيچي بود آن هم نبيني
که تا صيدي بيابد در بيابان
ميان خار خود را راه ميکرد
تو يک محمود باشي و يکي من
که نتواني که خوش باشي زماني
بدو گفت اين همه کرباس تا چند
ترا کرباس ده گز بس در اين راه
غريبي خشت زن را ديد در راه
نگرداند ترا در تو گرفتار
از اين خانه بدان خانه شب و روز
دمي در خانه اي آرامشان نيست
ولي در خانه اي هم مات گردند
که بودش از همه عالم گزيري
ز دست ترک غم آزاد گردم
چو در وي بنگرم غمگين شوم سخت
بغلطاقي معرق در بر او
نشستن در رباطي چون دهد دست
وز اين کهنه رباطت در ربايند
نه زينجائي تو اينجا بودنت چيست
چو گوئي زين سخت زير و زبر گشت
کنون آبي بده اي زندگاني
عليکش گفت آن درويش و بگذشت
بهر مسجد گدايان نيز ديدم
که خالي نيست از ظلم تو جائي
بنستاني تو چيزي در همه حال
شه دنيا گداي خاک راه است
ولي دست از جهان افشانده باشد
که در حالم بسوزد مي نخواهم
نکردي خلق ذکر او هميشه
تواني شد تو هم در فقر مشهور
عصايي چون الف قدي چو دالي
به سوي آسيا مي شد پياده
چو بادي شد روان يکرانش از پيش
زبان بگشاد و شه را گفت در حال
تو هم در گرد من نرسي چه سازي
که تا فردا به هم باشيم در راه
که هرگز بر نخيزي تا قيامت
که در خلوت ز عالم بيخبر بود
غلام و خادمي ده کرد در خواست
گروهي خلق ميبردند در راه
چرا جانم نترسد سخت بر خويش