ديوان بيدل دهلوي

در هواي مقدمش (بيدل) بخاک انتظار
نقش پا گشتيم ليک آواز پائي برنخاست

آينه در زنگبار چاره ندارد ز زنگ
همدم بدطينتان قابل بي حرمتيست

تا کي غرور چيدن و واچيدن هوس
در خانه اين بساط که افگنده ئي ته است

بي وهم پيش و پس گذراي قاصد عدم
خواهي دچار امن شد آئينه در ره است

لفظ و معني گيرخواهي ظاهر و باطن تراش
رشته جز شمع در پيراهن فانوس نيست

از سراغ رفتگان دل جمع بايد داشتن
کان همه آواز پا جز در کف افسوس نيست

در محبت مرگ هم چون زندگي دام وفاست
اين ورق هر چند برگردد خطش معکوس نيست

کار پيچ و تاب موجم با گهر افتاده است
آنچه ميخواهد تمنا در دل مايوس نيست

(بيدل) از غفلت بتعمير شکست دل مکوش
در ازل ديوانه ئي طرح بنائي کرد و رفت

سادگي دلرا اسير فکرهاي خام داشت
تا تحير بود در آئينه عکس آرام داشت

دل نه امروز از صفا فال صبوحي ميزند
در کدورت نيز اين آئينه عيش شام داشت

مازخودداري عبث خون طلبها ريختيم
در صداي بال بسمل عافيت پيغام داشت

در نقاب اشکم آخر حسرت دل قطره زد
رنگ صهبا پاي گرديدن بطبع جام داشت

بسکه (بيدل) بر طبايع حرص شهرت غالب است
جان کنيها سنگ هم در آرزوي نام داشت

ساز تو کمين نغمه بيداد شکستيست
در شيشه اين رنگ پريزاد شکستيست

گوهرزحباب آنهمه تفريق ندارد
هر جاست سري در گره باد شکستيست

دعوي طاقت مکن تا نکشي ننگ عجز
آبله پاي شمع در خور ناز عصاست

در پي حرص و هوس سوخت جهاني نفس
ليک نپرسيد کس خانه عبرت کجاست

هستي کلفت قفس نيست صفابخش کس
در سر راه نفس آينه بخت آزماست

کيست درين انجمن محرم عشق غيور
ماهه بيغيرتيم آينه در کربلاست

(بيدل) اگر محرمي رنج تگ و دو مبر
در عرق سعي حرص خفت آب بقاست

دليست در بغلت بوکن و تسلي باش
چو آهوان زهوا نافه جو شدن ستم است

زحرص ذلت حاجت بهيچ در مبريد
بشرم تشنه لب آبرو شدن ستم است

خار خار موج در خونم قيامت ميکند
خنجر نازت نميدانم چه جوهر داشتست

در رهت چون نقش پا از من صدائي برنخاست
پهلوي بيمار الفت طرفه بستر داشتست