ديوان بيدل دهلوي

گلزار بي بريها وارستگي بهار است
در سرنگوني بيد هر برک پشت بائيست

يکديده تر بيش نداريم چو شبنم
در قافله ما همه ميناي گلابست

پروانه کامل ادب پاي چراغيم
در کشور ما بال و پر ريخته با بست

بي مغز بود دانه کشت امل دهر
در رشته موج ار گهري هست حبابست

عبرتگه امکان نبود جاي اقامت
در ديده نگه را همه دم پا برکابست

در عشق بمعموري دل غره مباشيد
هر جا قدم سيل رسيده است خرابست

چون جوهر آئينه زحيرت همه خشکيم
هر چند رگ و ريشه ما در دل آبست

در سيرگاه امر تحير مقدم است
آئينه شخص و صورت اين شخص مبهم است

زين بار انفعال که در نام زندگيست
(بيدل) نگينم آبله دوش خاتم است

در طپش آباد دهر حيرت دل لنگر است
مرکز دور محيط آب رخ گوهر است

رشته ساز اميد در گره عجز سوخت
شوق چه شوخي کند ناله نفس پرور است

بحث عدورامده جز بتغافل جواب
زانکه حديث درشت در خور گوش کراست

روي که دارد عرق ديده سرشک آشناست
زلف که در تاب رفت نسخه دل ابتر است

(بيدل) ازين انجمن سرخوش در ديم و بس
بزم چو باشد شراب آبله اش ساغر است

کشتي تدبير ما طوفاني حکم قضاست
جز دم تسليم اينجا لنگري در کار نيست

ميبرد چون گردباد از خويش سرگردانيم
سرخوش دشت جنون را ساغري در کار نيست

خويش را از ديده خود بين خود پوشيدن است
احتياط ما براي ديگري در کار نيست

جوش خون نازک دلانرا پوست بر تن ميدرد
از ضعيفي بررگ گل نشتري در کار نيست

استقامت بس بود ارباب همت را کمال
بهر تيغ کوه (بيدل) جوهري در کار نيست

در طلبت شب چه جنونها گذشت
کز سر شمع آبله پا گذشت

(بيدل) ازين مايه که جز باد نيست
عمر در انديشه سودا گذشت

در گلستانيکه دلرا با اشاراتش سريست
سبزه گر گل ميکند ابروي ناز دلبريست

ذوق پيدائي قيامت صنعت است آگاه باش
در کمين خودنمائيها پري مينا گريست

گلفروش است ازبهار لاله زار اين چمن
آتش داغيکه در پيراهنش خاکستريست

انفعال گمرهي در اعتراف عجز نيست
خامه تسليم ما را خط کشيدن مسطريست