167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
منطق الطير عطار
مي بريم از يک دگر در راه درد
کاشکي بوديم صد عمر دگر
هر زمان دردي دگر مي بردمي
ايستاد از روي شفقت بر سرش
مور در صدر اميري آمدي
نيستم من در شمار تو برو
سرخ گشت از اشک روي زرد او
عفو کن کز حبس وز چاه آمدم
گر کند در دشت حشر از من سؤال
بنده و زنداني راه توم
بگذري از هرچ کردم خوب و زشت
ياري او کردم و يارش شدم
تا بگيرم دامن فضل تو چست
گفت خشت واپسين در گور تنگ
منقطع گردد اميد از کاينات
عفو کن از هرچ رفت و در گذار
قايميش افتاد و مرد خام بود
تا جوامردي چه باشد در جهان
قايم افتاد آن زمان در پاي او
وز جوانمردي ببايي در صفات
شوخ ما با پيش چشم ما ميار
تذکرة الاوليا عطار
جان، عود بود هميشه بر مجمر ما