ديوان بيدل دهلوي

بنياد عجز ريخته رنگ سرکشي ست
در طره ئي که نقش قدم نيز پست نيست

مائيم و سرنگوني از پافتادگي
در وادئي که نقش قدم نيز پست نيست

جمعيت حواس در آغوش بيخوديست
از هوش بهره نيست کسي را که مست نيست

چشم بيدار طرب مايه سامان گل است
در نظر خوابت اگر سوخت چراغان گل است

يک نگه مشق تماشاي طرب مفت هوس
غنچه در مهد بپردازد بستان گل است

رنگ و بو در نظرت چند نقاب آرايد
باخبر باش همين صورت عريان گل است

چشم خرد آئينه جام مي ناب است
ابروي سخن در شکن موج شراب است

عارف بخدا ميرسد از گردش چشمي
در نيم نفس بحر هم آغوش حباب است

کيفيت طوفانکده گريه مپرسيد
در هم نم اشکم دو جهان عالم آبست

خوش باش که در ميکده نشه تحقيق
مينائي اگر هست همان رنگ شرابست

در محفل قانون نواسنجي عشاق
گو شيکه ادا فهم نشد گوش ربابست

تا سرمه نکشتيم بچشمش نرسيديم
در بزم خموشان نفس سوخته بابست

(يدل) اگر افسرده دلي جمع کتب کرد
در مدرسه دانش ما جلد کتابست

غير آثار عبارت حايل تحقيق نيست
گر تو برخيزي در دير و حرم بي پرده است

دعوي تحقيق در هر رنگ دارد انفعال
بر جبين هر که خواهي ديدنم بي پرده است

کي صبح نقاب افگند از چهره که امشب
آئينه بخت سيهم در کف شام است

مستند اسيران خم و پيچ محبت
در حلقه کيسوي تو ذکر خط جام است

اگر اوهام سد راه ما نيست
نفس افسون پاي در گل کيست

ناله ام در وعده گاه وصل خارج نغمه نيست
ميدهم آواز تا بختم کجا خوابيده است

جنس موهومم دکان آبروئي چيده است
هيچ هم در عالم اميد مي ارزيده است

در جناب حضرت شاه سليمان بارگاه
ناتوان موري خيال عرضي انديشيده است

تا برنگش وارسي از نقش ما غافل مباش
بحر در جيب حباب اينجا نفس دزديده است

همچو شبنم در تمناي نثار نوگلي
داشتم اشکي نميدانم کجا غلطيده است

در غبار خط نفس دزديده آهي ميکشم
سرمه گرديده است دل تا اين صدا باليده است

گشته ام پيروز حق نعمت ديرينه اش
همچنان در هر بن مويم نمک خوابيده است