167906 مورد در 0.10 ثانیه یافت شد.
ديوان عطار
ز ايمان نور بر گردون رسانم
برون جستم وليکن در ميانم
چنين لب خشک و تر دامن از آنم
چه گويند آخر آن کس را من آنم
کنون من در پي کار عيانم
که هست دشمن من در ميان پيرهنم
تا دم درد تو با همدم زنم
تا قدم بر گنبد اعظم زنم
گرد به گرد در و بامت کنم
در همه عالم سمر شد چون کنم
در سر آن يک نظر شد چون کنم
هرچه بود از ماحضر شد چون کنم
مانده ام چون حلقه بر در چون کنم
مي ندانم پاي از سر چون کنم
صبر و دل در عشق حاصل چون کنم
کاروان بگذشت، منزل چون کنم
دست بر سر پاي در گل چون کنم
از دم عيسيش کامل چون کنم
در طلب خويش علم چون کنم
پيش کشت سر چو قلم چون کنم
نيست مرا ره به حرم چون کنم
چه حديث سر و کلاه کنم
پس کنون کره در گياه کنم
گر دمي در رخش نگاه کنم
بي لبت عالمي شکر چکنم
دست با کوه در کمر چکنم
با لب خشک و چشم تر چکنم
من چو حلقه برون در چکنم
تا تو باشي همه دگر چکنم
به يکي در همه نظاره کنم
هست لايق گر هوايي مي کنم
وانگهي من عزم خلوتگاه سلطان مي کنم
با دل عطار دلتنگي فراوان مي کنم
گر شبي پرتو آن شمع جمالت بينم
از خيل وفاداران ديار نمي بينم
يک دوست نمي بينم يک يار نمي بينم
در روي زمين اندک بسيار نمي بينم
زانگونه اثر کم شد کاثار نمي بينم
به دردي مبتلا گشتم که درمانش نمي بينم
در راه او دلي را بر کار مي نبينم
وز غمزه نشسته در کمينم
در تو رسد آه آتشينم
بي تبرا و تولا مي روم
من ز دل با جان شيدا مي روم
گفت روزي در به صحرا مي روم
همچو مجنون گرد عالم دوست جويان مي روم
ايمان خود به تازگي از سر گرفته ايم
زنار چار کرده به بر در گرفته ايم
تا روز حشر ملک سکندر گرفته ايم
که نه بهر نشست آمده ايم