ديوان انوري

تا که ني را چو سرو نيست قوام
در بهار و تموز و آذر و دي

در هيچ دين و کيش کسي نشيند
هرگز از اين سه مرتبه بيزاري

که مرا باز ماندن از خدمت
در همه کيشها خريست خري

فرمان تو که زير رکابش رود جهان
با روزگار سوده عنان در برابري

شد مدتي که عزم زمين بوس تازه کرد
در خدمت مبارک ميمونت انوري

ور قواي ماسک و دافع نبودي در بدن
طفل را از پايه اول نبودي برتري

در گراني کي شود هرگز عنان آفتاب
گرچه بسياري بکوشد چون رکاب مشتري

دفع افزوني به نسبت مختلف گردد از آنک
هست بازوبند را در گاو بحري عنبري

معده گر در قي همي امساک واجب داشتي
کي نهادي کرم قزاز جسم اساس ششتري

علم را زينها علم هرگز کجا گردد نگون
رفتن بازار نارد رخنه در پيغمبري

آنچه حالي در ضمير آمد همين ابيات بود
کاندرين محضر به خط خويش بنوشت انوري

خداوندا همي دانم که چيزي نيست در دستت
گرم چيزي ندادستي بدين تقصير معذوري

کنون که روي نهد جمله در حقيقت شرع
چه اعتقاد کني باز گيردش روزي

اي رفته به فرخي و فيروزي
باز آمده در ضمان بهروزي

از لاله رمح و سبزه خنجر
در باغ مصاف کرده نوروزي

چون تير نهاده کار عالم را
يک ساعته در کمان تو کوزي

در حمله درنده اي و دوزنده
صف مي دري و جگر همي دوزي

نه تو آني که دي دل تو نبود
در جهان جز به انوري راضي

به دست خواجه در، ده بدر ديدم
کز آن هر بدر بود او را ملالي

گر نيستي زمانه به جنگ و نبرد خلق
پيوسته با زمانه کجا در نبردمي

ور آسياي چرخ بر غمم نگرددي
در جوي آسيا متوطن نگردمي

نفسي که گر بدان دگري مبتلا شدي
من در خلاص او به مثل حمله بردمي

يا در مدد چو مهره ميان بندمي به مهر
يا گوييا که حادثه را ناگزردمي

يا کعبتين جانب خود باز مالمي
يا خود بساط حاصل خود در نوردمي

بدين تيزي و روشنايي و گوهر
ترا در کجا مي خورد زندگاني