167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان وحشي بافقي
به يک پيمانه آن ساقي کش اين مي در سبو باشد
گر نکوبي حلقه سد جا بر در دل مي شود
اين سر که من مي بينمش ليکن به سامان کي رسد
پيکر به خون اندر کشم جان خونبهاي او دهم
زکات بزم عشرت عشوه اي در کار ما مي کن
گفتي که مي آويزمش از پيش طاق کيست اين
به من کم مي کني لطفي که داري اين زمان يا نه
پر از دود سپند جان من کن دور ميدان را
توان دادن به هر يک قطره اش سد غوطه عمان را
وانچه از خم شده در شيشه و از شيشه به جام
ديوان هاتف اصفهاني
کجا رفت آن به روي من به شوق از شرم ديدن ها
بود يارش که و کارش چه و جايش کجا امشب
که ز جان در ره آن جان جهان مي گذرد
غنيمت دان که بي ما و تو بس ليل و نهار آيد
شب و روز از دو چشمم اشک حسرت در کنار آيد
غم و اندوه توام در دل و جان خواهد بود
که مي رقصد ز شوق تير او در خاک و خون بسمل
گويم غم دل يک به يک با غمگساري همچو تو
همه غمم بود از همين، که خدا نکرده خطا کني
پلنگ آويز و اژدربند و پيل انداز و شيراوژن
در آن بازارم آزاري که نتوان شرح آن دادن
تير دل دوزي به دل ز ابرو کماني مي رسد
نشوي به درد و الم قرين، گر از اين الم برهانيم
ديوان هلالي جغتايي
چه خوش باشد که ما در گوشه اي باشيم و او با ما
عجب راهي که غم رو کرده است از چار سو با ما!
ملک جان را از سپاه غمزه ويران کرد و رفت
شوم بي هوش و نتوانم که يک بار دگر بينم
آبي که پنهان خورده ام در روي من پيدا مکن
مرو، بهر خدا، از ديده و دل دم بدم بيرون
که باري مي توان گنجيد در يک پيرهن با او
کيم، تا مي خورم شبها در اطراف چمن با او؟
روي با ما کن، که چشم او نبيند روي تو
سرو و گل از آب اين جان و دل مرد و زن
ديوان عرفي شيرازي
دو گرگ ميش پرور را جگر خاي شبان بيني
تو اين دولت کجا يابي که جنت در مکان بيني
که من بسيار از اين صيد زبون در خاک و خون کشتم