167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
برنخيزد ناله از زنجير در زندان ما
در سواد فقر باشد چشمه حيوان ما
سنگ گوهر مي شود در پله ميزان ما
گل ز سوداي رخت افتاده در بازارها
در ميان مهر خاموشي گره آوازها
روي در ديوار باشد در نگين ها نام ها
از غلاف اي برگ در فصل خزان بيرون ميا
دل آسوده هيهات است در دنيا شود پيدا
که از ديوار، پيش راه يوسف در شود پيدا
که در دل انقلاب از جنبش مژگان شود پيدا
شود حسن گلوسوز تو چون در انجمن پيدا
به ساحل بازگشتي هست در هر جلوه دريا را
اگر در راه عبرت افکني دام تماشا را
که در زير قبا پوشيده دارد جوهر خود را
ميفشان در زمين شور صائب تخم قابل را
مده در مجلس مي جلوه آن بالاي موزون را
قدح در دست و مينا در بغل ديديم تقوي را!
که نوري نيست در سيما چراغ ماهتابي را
به گفتار آورد آنجا در و ديوار طوطي را
شود داغ غريبي شمع بر پروانه در صحرا
گريزي چند از اطفال، نامردانه در صحرا؟
در ايام برومندي در بستانسرا بگشا
نمي افتد ز جوش خويشتن ميخانه در شبها
که در بيماري چشم نکويان است حکمت ها
که دارد شور ديگر پرتو مهتاب در دريا
که نيابند به درمان دل غمناک آنجا
دست هر کس صدف در ثمين است اينجا
چون شرر در دل خارا نگرانيم ترا
هر که در چشم کشد خاک کف پاي ترا
آب در گوهر شهوار نمايد خود را
سيل در سينه کهسار نمايد خود را
در وطن هر که سبکبار نمايد خود را
باده در شيشه بيرنگ نمايد خود را
هر که در زندگي از خاک کند مفرش را
در دل سنگ گمان شرري هست مرا
کعبه در موسم حج جمع کند دامان را
در سيه خانه ليلي بنگر مجنون را
در تنور آن که گره ساخته طوفاني را
آنچه در پرده بود ديده حيراني را
کاش در پاي خم مي شکند شيشه ما
مکن به مردم محتاج، در فراز اينجا
به روي خود مگشا زينهار اين در را
ز انتظار تو خوني که در دل است مرا
دو چشم در گرو انتظار نيست مرا
در گشاده، در بسته است باغ مرا
شود دو آتشه رخسار لاله در صحرا
نهان به خون شده چون داغ لاله در صحرا
آب حيات در دل شب مي زند صلا
در شيشه کرده اند حصاري نبات را
در داغ غوطه زن که گلستان کند ترا