ديوان انوري

وانکه در طول و عرض همت اوست
راي سلطان اختران گمراه

جز به عين رضا نخواهد کرد
ديده روزگار در تو نگاه

در هنر خود چنين تواند بود
بشري لا اله الا الله

چرخ تا در پناه دولت تست
عالمي را شدست پشت و پناه

جز به عين رضا همي نکند
ديده روزگار در تو نگاه

در هنر خود چنين بود که تويي
بشري لا اله الا الله

شعله صبح روزگار دو رنگ
در زد آتش به آسمان دوتاه

هرچه در زير دور چرخ کبود
هرچه بر پشت جرم خاک سياه

فتنه در عهد حزم تو نزدست
يک نفس خالي از دوکار آگاه

دهر در دور دست تو نگذاشت
هفت اقليم را دو حاجت خواه

تاکه ذکر گناه و طاعت هست
سال و ماه اوفتاده در افواه

از مثال تو جهان در نقش الله المعين
مايه کافور خشک و عنبر تر يافته

بي نهيب روز محشر طالبان آخرت
در جوار صدر تو طوبي و کوثر يافته

روضهاي خطه اسلام در ايام تو
از بهار عدل تو هم زيب و هم فر يافته

شاخهاي دوحه انصاف در اقليم تو
از نماي فضل تو هم برگ و هم بر يافته

گمرهان آفرينش در شب احداث دهر
از فروغ صبح تاييد تو رهبر يافته

گاه ضرب و طعن در ميدان زبان رمح تو
رام نطق از گفتن الله اکبر يافته

آسمان را بر زمين در لحظه اي انديشه وار
مرکب انديشه رفتار تو اندر يافته

از براي چشمه حيوان مدحت جان و عقل
وهم را در صحبت عزم سکندر يافته

تا دماغ کاينات از خلق تو مشکين شود
خلقت تو در ازل خلق پيمبر يافته

اختران را شوکتت بر سمت طاعت رانده
آسمان را همتت در تحت فرمان يافته

بارها از شرم رايت آسمان خورشيد را
زير سيلاب عرق در موج طوفان يافته

منهيان ربع مسکون زاب روي عدل تو
فتنه را پنجاه ساله نان در انبان يافته

در ميان دولتي با حلق ملکي گشته سخت
هر کمندي کز کف عزم تو دوران يافته

بارها آحاد فراشانت شير چرخ را
در پناه شير شادروان ايوان يافته