167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
ديوان سعدي
گويي که نيشي دور از او در استخوانم مي رود
از که مي پرسي که من خود عاجزم در کار خويش
با خود آوردم از آن جا نه به خود بربستم
تا تو نپنداري که من از دست او جان مي برم
خون برود در اين ميان گر تو تويي و من منم
که مستم يا به خوابم يا جمال يار مي بينم
اي سست مهر سخت دل ما نيز هم بد نيستيم
گل ز من دل برد يا مه يا پري ني روي تو
سر نهادن به در آن موضع که تيغ افراشتي
شهد و شکر مشک و عنبر در و لؤلؤ نار و سيب
مواعظ سعدي
هر آن معني که آيد در دل داناي درويشان
حريف اينست اگر داري سر سوداي درويشان
به هر حرفي که پيش آيد به تارک چون قلم گردد
گلستان سعدي
ديوان سلمان ساوجي
«مکن در جسم و جان منزل که اين دون است و آن والا»
مباش ايمن که روز و شب تو را در خانه اند اعدا
که داد آن ابر را ادرار و راند اين بحر را اجرا
بس که جودش دخل بحر و حاصل کان مي برد
اين نه آبا را جدا از چار مادر مي کند
قصب قند و مگس شهد و صدف در و حجر گوهر