167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
چون غافلان مباد که ترک سبب کني
در آشيانه عيش به ياد قفس کني
چون عنکبوت چند شکار مگس کني؟
کز دور گوش وقف صداي جرس کني
سر چون حباب در سر کار نفس کني
در زير خاک عشرت روي زمين کني
بسمل مرا به اره چين جبين کني
گر در گداز جسم نفس آتشين کني
تا چند جهد در سخن دلنشين کني؟
در دست ديو تا به کي انگشترين کني؟
در سنگ اگر نظر کني آيينه رو کني
در مشت خاک توست اگر جستجو کني
صائب مگر به خون دل خود وضو کني
اين صبح را تصور مهتاب مي کني
در شير زندگاني خود آب مي کني
خوني که در دلم تو ستمکار مي کني
در جلوه نخست سبکبار مي کني
در توبه اينقدر ز چه تائخير مي کني؟
تمهيد عذر بهر چه تقصير مي کني؟
تقصير خود حواله به تقدير مي کني؟
در پرده است هر چه تو تصوير مي کني
بيهوده عمر خرج در اکسير مي کني
از روي صدق سينه اگر چاک مي کني
دل را به فکر رزق چه غمناک مي کني؟
محکم چه ريشه در جگر خاک مي کني؟
در خانه شکسته اقامت چه مي کني؟
خواري به آبروي قناعت چه مي کني؟
با زهر جانگزاي قناعت چه مي کني؟
چندين ملايمت به نگهبان چه مي کني؟
در راه سيل خواب براي چه مي کني؟
اي خانمان خراب براي چه مي کني؟
در وقت صبح خواب براي چه مي کني؟
در گفتگو شتاب براي چه مي کني؟
اي موج، اضطراب براي چه مي کني؟
سر در سر شراب براي چه مي کني؟
خون در دل نگاه براي چه مي کني؟
اي ترک کج کلاه براي چه مي کني؟
در بحر خون، شناه براي چه مي کني؟
سامان اشک و آه براي چه مي کني؟
غواص نيستي و نگونسار مي روي
از خود برون چنين که گرانبار مي روي
با جان بي نفس سوي دريا چه مي روي؟
بيرون ز خود براي تماشا چه مي روي؟
دنبال کهرباي تمنا چه مي روي؟
از خود تو هم سفر کن، شايد گهر شوي
تو خشک مغز در غم آني که تر شوي
در مصر عشق قابل سودا نمي شوي
بيداري اگر در همه قافله بودي
در راه نمي ماندي اگر راحله بودي
گر در خور اين باده مرا حوصله بودي