ديوان انوري

اگر لاي توحيد واجب نبودي
صليبش به هم در شکستي کلامت

منافع رسان در زمين دير ماند
بس است اين يک آيت دليل دوامت

به فردوس بزم تو کوثر درآمد
برون شد ز در چون درآمد مدامت

که خاتم يماني شود در يمينت
که گوهر ثريا شود بر ستامت

عجب آنکه نور تو هرگز نپوشد
اگر چند در سايه گيرد مدامت

الا تا که صبح است در طي شامي
مدار جهان باد بر صبح و شامت

مبادا که يک لاله فتح رويد
نه در سبزه خنجر سبز فامت

رايت و رايش که در نظم ممالک آيتي است
تا نزول آيت نصرت بود منصور باد

گويم از بهر نظام ملک سلطان سپهر
در رکابش ز اختران پيوسته صد مذکور باد

منشي ملک فلک در هرچه منشوري نوشت
کلکش اندر عهده توقيع آن منشور باد

در عمارتهاي عالم کز تو خواهد شد تمام
هرکجا رايت مهندس آسمان مزدور باد

وز نواي پاسبان نوبتش هر نيم شب
در دماغ آسمان از نغمت خوش سور باد

فضله اي کز خاک ديوارش به باران حل شود
در خواص منفعت چون فضله زنبور باد

هرکه چون ديو سليمان بر شما عاصي شود
در سراي ديو محنت دايما مزدور باد

در بارگاه حضرتش از احترام و جاه
مريخ قهرمان و عطارد دبير باد

وانرا که راه در شب ادبار گم شود
خورشيد راي او به هدايت مشير باد

گردون ز رفعت تو به پايه بلند گشت
در پاي همت تو به عبره عسير باد

جود تو فتح بابست در خشکسال آز
زان فتح باب دست تو ابر مطير باد

سردست و خشک طبع سنانت چو طبع مرگ
در طبع بدسگالت ازو زمهرير باد

با ديو دولت تو به ديوان ملک در
کلک ترا مزاج شهاب اثير باد

آن خاصيت که از پي نشر خلايقست
تا نفخ صور کلک ترا در صرير باد

خصم را در گنبد گردان قرار
همچو بر گنبد قرار گوز باد

گرد جيش تو در دماغ ظفر
چون دم آستين مريم باد

همه سعي تو چون قران سعود
در مراعات نظم عالم باد

همه عون تو چون عنايت حق
در مهمات نسل آدم باد