167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
مثنوي معنوي
چون در آرد کل تن را در جنون
در حق آن بي نواي بي پناه
صورتش بگذار و در معني نگر
همچو مس در کيميا اندر گداز
هر که در الاست او فاني نگشت
در فراق دوست سوزيد از شرر
گفت بر در هم توي اي دلستان
نيست گنجايي دو من را در سرا
ني در آخر بدر گردد بر سما
در در آن دوست چون پا مي نهي
در قيام و در تقلب هم رقود
آب سرگين رنگ گردد در زمان
چون در آمد تيغ و سر را در ربود
در جهان او فلسفي پنهانيست
در شما بس عالم بي منتهاست
در کشيده يک دگر را در کنار
کز تجلي کرد سينا سينه را
حفظ غيب آيد در استعباد خوش
که نبودت در گمان و در خيال
صد گمان دارند در آب حيات
زانک در قهرست و در لطف او احد
در جهان او را ز نو بشکفتنست
در رخ آيينه اي جان دم مزن
در کشيد او رو و سر زير لحاف
هان و هان او را مجو در گلستان
تا شبي در خانقاهي شد قنق
جانشان در بحر قدرت تا به حلق
در شعاع شمس مي بينند في
در فناي محض شي را ديده اند
وانک شد محجوب ابدان در شکيست
گاه در جان کندن و گه در تلف
وان دگر در چشم او مي ديد زنگ
همچو آن خر در سر آيد در نبرد
در سر آيد همچو آن خر از خباط
بود انا الله در لب فرعون زور
مي رود چون کفش کژ در پاي کژ
در وجود خود نشان مرگ ديد
در کشيده روي چون مه در لحاف
مرکب خود برد و در آخر کشيد
رفت در آخر خر خود را نيافت
در نفاق آن آينه چون ماستي
در نيايد نکته اي در گوش حرص
وان خيال مؤمني در چشم دوست
هر که در وي رفت او او مي شود
تا کشاند آن خيالت در وبال
تو برو در کارگه بينش عيان
تا ببيني صنع و صانع را بهم
در عيان ديده ها تبديل ذات
اين يقين خواهي در آتش در نشين
من نبينم در وجود خود شها
مدح خود در ضمن مدح او ميار
شرمساري آيدت در ما ورا
بنيت عالم چنان دان در ازل
در عمل ظاهر بآخر مي شود
باز در ويران بر جغدان فتاد
در ميان جغد و ويرانش سپرد
بايدش بر کند و در آتش نهاد
آن رهد کو در امان ايزدست
در کف طفلان چنين در يتيم
آفتابي مخفي اندر ذره اي
ساعتي يوسف رخي همچون قمر
سوي زندان و در آن رايي زدند
در نظرشان گوهري کم از خسيست
نقد او بيند نباشد بند نقل
پيش او مکشوف باشد سر حال
موم چه بود در کف او اي ظلوم
تا نبايد زو کسي آگه شود
در کسي که کرد نحست در نگر
تا که شه را در فقاعي در کنند
آفتابي دان که آيد در حمل
که کنم توبه در آيم در پناه
کي درختي سر فشاند در هوا
در حق پاکي حق آلايش است
در بيابان در پي چوپان دويد
در مزيدست و حيات و در نما
يا در افتد ناگهان در کوي تو
تا که ريح الله در آيد در مشام
بخت نو در ياب در چرخ کهن
در هنر از شاخ او فايق ترست
در محکي اش در آيد نقص و شک
وين يکي در کاهدان همچون سگان
تا پشيماني در آخر کم بود
ديده فرعون کي بينا بود
در بن ديوار مستي خفته ديد
آفتابي در جنون چوني نهان
در چنين درخواست حلقه مي زدم
همچنان در منزل اول اسير
در فلک خانه کن اي بدر منير
غيبها بين عين گشته در رهش
خفته بد در قصر بر بستر ستان
در پس پرده نهان مي کرد رو
در ربايد از من اين ره زن نمد
کاي خدا اينها نشان منکريست
شحنه او را در کشد در پيچ پيچ
جستنم آورد در صدقي مرا
زد در آن ناکفو امير داد نفت
در مقام احتمال و در شکيم
ورني گويي در تکبر مولعست
که کمم در وقت جنگ از پيرزن
دانه آن کيست آن را کن نگاه