ديوان انوري

شبي قصد لبت کردم از آن شب
سپاه کين چشمت در سپاهست

تير مژگان ترا خون ريختن
در طريق عشق کمتر پايه ايست

عشق تو حقيقت است اي جان
معلوم دلي و در ميانه ست

در عشق تو صوفي ايم و ما را
ديگر همه عشقها فسانه ست

بازماندم در غم و تيمار او تدبير چيست
بازگشتم عاجز اندر کار او تدبير چيست

باز بار ديگرم در زير بار غم کشيد
آرزوي لعل شکربار او تدبير چيست

در ميان محنت بسيار گشتم ناپديد
از غم و انديشه ي بسيار او تدبير چيست

شيوه عهدش دگر با انوري بخرند باز
خويشتن بفروخت در بازار او تدبير چيست

دل بي تو به صدهزار زاريست
جان در کف صدهزار خواريست

در عشق تو ز اشک ديده دل را
الحق ز هزار گونه ياريست

در راه تو خوارتر ز حاکم
اي بخت بد اين چه خاکساريست

سينه کس نشناسم به جهان
که در آن سينه تقاضاي تو نيست

حاصلم در عشق تو بي حاصليست
هيچ نتوان گفت نيکو حاصليست

از تحير هر زماني در رهت
روي اميدم به ديگر منزليست

مردي از عشق و در غم دگري
گرچه اين هم به اختيار تو نيست

ديده راز تو فاش کرد ازآنک
ديده در عشق رازدار تو نيست

تا از چه گلي که از تو خالي
در عالم آب و گل دلي نيست

در بحر تحير تو پاياب
کي سود کند که ساحلي نيست

يار با من چون سر ياري نداشت
ذره اي در دل وفاداري نداشت

عاشقان بسيار ديدم در جهان
هيچ کس کس را بدين خواري نداشت

گريه من شور در عالم فکند
ناله من از فلک برتر گذشت

ديده ام در پاي او گوهر فشاند
تا چو مي بگذشت بر گوهر گذشت

درگذشت اشک من از ياقوت سرخ
گرچه در زردي رخم از زر گذشت

شادي ز دل منست غمگين
در عشق تو اي بت پري زاد

در آينه گر جمال بنمايي
از نور رخت خيال جان يابد