167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
نااميد از در اله مباش
که تا بوئي بيابي از حقيقت
روز و شب در خواب مي بينم ترا
بر در خانه ها کجا گردد
آن نور جمال او پيدا شده در عالم
در گوشه ميخانه با جام و ميم همدم
ماه در حوت و مهر در ميزان
دست در دست شير مردان زن
بر در يکتاي بي همتا نشين
در خرابات باده پيمائي
در حريم عصمتش روح القدس دربان اوست
آن آب در اين حباب درياب
صد جان بجوي بود در اين راه
خورشيد که ديد در سحرگاه
هر يک به تنعمي گرفته مأوا
ببينيم نعيم مرغ در روي هوا
غيرت نگذارد که در آيد غيرت
بر تو در حق ز روي شاهد باز است
بيند که تجلي خدايي چه بود
در هر دانه ببين درختي پربار
در صورت و معني اين و آن دريابش
در بحر درآ و عين ما مي جويش
مگذار که غير او درآيد در دل
سرمايه و سود جمله در باخته ام
در پرده عشق محرمي يافته ام
مجموع کمال در يکي مي شمرم
در حسن همه جمال او مي بينم
در هرچه نظر کنم خدا مي بينم
در ملک عدم وجود را يافته ايم
توبه بشکسته در شراب افتاديم
رندانه به ذوق در شراب افتاديم
کشتي بشکست و ما در آب افتاديم
در مجلس عشق ساقي لولاکيم
اما همه جا حقيقتا عين مييم
در پرده آن خيال خوش بنشسته
در وصل فتاده وز جدايي مرده
در بودن آن يکي شکي باشد نه
در مذهب عشق نيککي باشد نه
عالم همه در من است و من در وي نه
خواه در مصر و خواه در بغداد
در همه بابي سخنها گفته اند
همه ايثار بندگان فرمود
ذوق داري بيا چنان در رقص
در خرابات مغان جاه تمامي دارم
نور او در ديده ذرات بين
در موج و حباب مي نگر يعني آب
شيخ و محراب در نمي گنجد
بنگر که در آن شهر چه چربش باشد
با همه در غايت ياري بود
گر چه گفتند بود هيچ نبود