ديوان ابوسعيد ابوالخير

بر مثال قطره برفست در فصل تموز
هيچ عاقل در چنين جاگاه سازد خانه اي

يا مثال سيل خانست آب در فصل بهار
هيچ زيرک در چنين منزل فشاند دانه اي

زان باده که با بوي گل و گونه لعلست
قفل در کرمست و کليد در شادي

اسرار و رموز اقبال لاهوري

موجم و در بحر او منزل کنم
تا در تابنده ئي حاصل کنم

زندگي در جستجو پوشيده است
اصل او در آرزو پوشيده است

در جهان آئين نو آغاز کرد
مسند اقوام پيشين در نورد

شور عشقش در ني خاموش من
مي تپد صد نغمه در آغوش من

آن شنيدستي که در عهد قديم
گوسفندان در علف زاري مقيم

رخش او در ظلمت معقول گم
در کهستان وجود افکنده سم

بحر و بر پوشيده در آب و گلش
صد جهان تازه مضمر در دلش

واي بر عشقي که نار او فسرد
در حرم زائيد و در بتخانه مرد

با زمين در ساز اي گردون نورد
در تلاش گوهر انجم مگرد

تو که هم در کافري کامل نه ئي
در خور طوف حريم دل نه ئي

خيمه در ميدان الا اله ز دست
در جهان شاهد علي الناس آمدست

در دکن هنگامه ها بسيار بود
لشکرش در عرصه ي پيکار بود

عبد گردد ياوه در ليل و نهار
در دل حر ياوه گردد روزگار

نغمه از فيض تو در عود حيات
موت در راه تو محسود حيات

تازه انداز نظر پيدا کند
گلستان در دشت و در پيدا کند

امتش در حرز ديوار حرم
نعره زن مانند شيران در اجم

در ميان امت کيوان جناب
همچو حرف قل هوا اله در کتاب

آتش از شعر عراقي در دلش
در نمي سازد بقرآن محفلش

در شريعت معني ديگر مجو
غير ضو در باطن گوهر مجو

همچو آن مرغيکه در فصل خزان
لرزد از باد سحر در آشيان

حلقه را مرکز چو جان در پيکر است
خط او در نقطه ي او مضمر است

در جهان جان امم جمعيت است
در نگر سر حرم جمعيت است