167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
طرح نظاره به آن روي نقاب اندازم
در قيامت دگر از خاک چرا برخيزم؟
نيست اميد که در روز جزا برخيزم
به ميان آمده ام تا ز ميان برخيزم
تخته مشق صد انديشه باطل باشم
بعد ازين گوش برآواز در دل باشم
اگر از شادي غمهاي تو غافل باشم
چند بنشينم و خط بر رخ ديوار کشم؟
پرده ديده خود در قدم خار کشم
رخت ازين لجه پر خون به سردار کشم
سخن تلخ مي تلخ بود در گوشم
کرد بازيچه طفلان دل بازيگوشم
مي کند سير چو پيکان دل بازيگوشم
خار در ديده آيينه زند تمثالم
در حريمي که لب جام نباشد لالم
دست بردست ز افسوس چنين مي مالم
از سيه کاري خود نيست خبر چون قلمم
در سر سرو هوايي است که من مي دانم
آب در ديده به صد خون جگر گردانم
به سبکدستي تسليم، شکر گردانم
در شمار ورقي نيست که برگردانم
که شبي در قدم شمع، سحر گردانم
گرد آفاق چو خورشيد نظر گردانم؟
نيست ممکن که به محشر در ايجاد زنم
دست چون در کمر رشته زنار زنم؟
آنقدر دور نمانده است که آواز کنم
آنقدر صبر که خون در جگر ناز کنم
رخصتم ده که به آن چاه ذقن عرض کنم
چون دل خويش ز صد رهگذار جمع کنم؟
به چه دل بندگي حضرت الله کنم؟
چون گره در دل صد پاره خود آه کنم؟
طرف وعده کريم است تقاضا چه کنم؟
شهد راحت طلب از قبه خضرا چه کنم؟
نروم در پي آن قامت رعنا چه کنم؟
تلخ صائب دهن از شکوه بيجا چه کنم؟
در دل سنگ ندزدم شرر خود چه کنم؟
مشت خاري است که در ديده بينا فکنم
تا بر او سايه اقبال چو عنقا فکنم
اين نه کوهي است که در دامن صحرا فکنم
به غلط ديده اگر بر رخ دنيا فکنم
لب خود زخمي دندان ندامت نکنم
چون به مال دگري جود و سخاوت نکنم؟
در ره سيل چه افتاده زمين گير شوم؟
مي توانم که چو خورشيد جهانگير شوم
اگر از زخم زبان در دهن شير شوم
طوطيم، آينه اي بهر سخن مي خواهم
تا دل خويش موافق به زبان ساخته ايم
مخزن راز خود آن چاه ذقن ساخته ايم
گنج عشقيم که در کسوت مار آمده ايم
گر چه در گرد نهان همچو سپاه آمده ايم