167906 مورد در 0.11 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
غير گنجش در دل ويران مجو
در پي آب مي روي هر سو
جز يکي در وجود ديگر کو
گاه در بحر و گه بود در جو
در پي ساقي روان شد سوبسو
جز يکي در دو کون ديگر کو
گاه در خم است و گاهي در سبو
هر که در عشق او بود يک رو
رهبري جو تا در آن دين پناه
عقل را پروانه وش در اضطراب انداخته
عين ما از آب روي داده خوشتر ساخته
مده ما را غلط ما را رها ده
در خطه جان خطاب در ده
بانگي به ده خراب در ده
ما را ندهي به خواب در ده
در حق جمله عالم انعام عام کرده
اين چنين حسن خوشي در آينه پيدا شده
هر که را جانيست باشد در هواي ميکده
پيرهن بدريده و بي دامن و جيب آمده
نور او در چشم بينا آمده
کان نقش نگاري است که در ديده پديده
که در هر ذره اي نورش پديده
رها کن گوشه خلوت بيا در کنج ميخانه
کرده پيدا خوب و در خور آينه
گوئيا نعلم در آتش کرده اي
قرب صد دندانه در يک شانه اي
اي نور چشم در نظر ما خوش آمدي
گر در بستي که مي گشودي
بنهي آنچه در ميان داري
در بدر مي روي چه پنداري
در نظر دارمش چه پنداري
بي سروپا سوبسو گرديده در هر کشوري
ساکنم در حرم کعبه نيم رهگذري
همرهي جو که در اين راه بجائي برسي
وه که خوبم در خور آمد خوش خوشي
ما تشنه در بيابان در انتظار تا کي
آن نور که ديديم در اين ديده عياني
جام صورت بود در او معني
معنيش جان بود و در صورت مني
شوري ز عشق شيرين در شيخ و شاب بيني
در دو عالم گر دمي يکتا شوي
طلب کن در دل ما گنج شاهي
شاهد معنئي در او نگرم
در حقيقت عين گنج آمد طلسم
مسکن اولاد ساخت دار فنا و بقا
در طلب گنج او در دل عارف درآ
گيردم روزي بصد تعظيم در بر آفتاب
الفي در حروف پيدا شد
بر در خانه ها کجا گردد
گرت در سر بود سوداي سيد