کليله و دمنه

در جهان شاهدي و ما فارغ
در قدح جرعه اي و ما هشيار

... و گفت: خطا کردم در آنچه در راز خود ناجوانمردي را محرم داشتم ...

اندر برم و بريزم اي طرفه ري
در خانه ترا و در قدح پيش تو مي

ديوان ابوسعيد ابوالخير

گر بر در دير مي نشاني ما را
گر در ره کعبه ميدواني ما را

انگار که هر چه هست در عالم نيست
پندار که هر چه نيست در عالم هست

پي در گاوست و گاو در کهسارست
ماهي سريشمين بدريا بارست

بز در کمرست و توز در بلغارست
زه کردن اين کمان بسي دشوارست

شرمت بادا هنوز خاک در تو
از گرمي خون دل من در جوشست

گنجم چو گهر در دل گنجينه شکست
رازم همه در سينه بي کينه شکست

عنبر زلفي که ماه در چنبر اوست
شيرين سخني که شهد در شکر اوست

در کار کس ار قرار ميبايد هست
وين يار که در کنار ميبايد هست

در بحر يقين که در تحقيق بسيست
گرداب درو چو دام و کشتي نفسيست

در سلسله عشق تو جان خواهم داد
در عشق تو ترک خانمان خواهم داد

چرخ و مه و مهر در تمناي تواند
جان و دل و ديده در تماشاي تواند

در تکيه قلندران چو بنگم دادند
در کاسه بجاي لوت سنگم دادند

در مدرسه اسباب عمل مي بخشند
در ميکده لذت ازل مي بخشند

درويشانند هر چه هست ايشانند
در صفه يار در صف پيشانند

در حسن صفت کوش که در روز جزا
حشر تو به صورت صفت خواهد بود

در دوزخم ار زلف تو در چنگ آيد
از حال بهشتيان مرا ننگ آيد

هر در که ز بحر اشکم افتد به کنار
در رشته جان خود کشم گوهروار

جز در گه تو کي بودم در گاهي
محروم ازين درم مکن يا غفار

يا رب در دل به غير خود جا مگذار
در ديده من گرد تمنا مگذار

يا رب به کرم بر من درويش نگر
در من منگر در کرم خويش نگر

اي در طلب تو عالمي در شر و شور
نزديک تو درويش و توانگر همه عور

اي سر تو در سينه هر محرم راز
پيوسته در رحمت تو بر همه باز