167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
آن يکي را در هزاران مي شمر
تاج داران قطب الدين حيدر
در سخن گوهر فشان است اي پسر
تا ببيني نور ديده در نظر
بنمود کاينات سرابيم در نظر
مي توان ديد اين زمان در ديده صاحب نظر
او مقيم خانه تو سرگشته گردي در بدر
وي مرا در هر طرف شهري دگر
در اين چنين حجابي آن بي حجاب بنگر
در سواد اعظم آن اعظم نگر
عين ما مي بين و در دريا نگر
ذوق ما داري در اين دريا نگر
نور او در ديده بينا نگر
يک نظر در روي مه سيما نگر
گر نظر داري در اين قدرت نگر
آب رو مي جو و در دريا نگر
نور او در ديده بينا نگر
نقش او مي بين و در او مي نگر
عمر خود در پاي خم مي بر به سر
عين ما مي بين و در دريا نگر
يک حقيقت در همه اشيا نگر
اين حقيقت در حقايق مي نگر
مي اگر نوشي بيا و آن بگير
روي خود بر در آن ميکده بنهادم باز
خيز در پاي او تو سر درباز
مقيم گوشه آن خانه مي باش
الفي در حروف مي خوانش
از چنين خمخانه اي سرجوش جوش
عقل مي گويد که راز خود بپوش
جام مي بر دست ومستان در پيش
چنگ با زلف پريشان در پيش
در بقائيم و از فنا فارغ
که دو عالم در اوست مستغرق
نعمت الله واله و شيداي عشق
عشق است در ممالک جان پاسبان دل
جان در غم هجر و دوست واصل
گر توئي عاشق در اين خلوت خرام
خوش در ميخانه اي بگشاده ام
بر در ميخانه خمار سر بنهاده ايم
چون لب غنچه خوشي در خنده ام
مجموع صفاتش بين در آينه ذاتم
به ازين که نشست در عالم
در همه آئينه او را ديده ايم
ما در اين آئينه او را ديده ايم
توبه بشکستيم و ديگر در شراب افتاده ايم
توبه بشکستيم و ديگر در شراب افتاده ايم
بر در ميخانه اي افتاده ايم
خوش در ميخانه اي بگشاده ايم
گنج او در کنج ويران يافتيم
گنج او در کنج ويران يافتيم