167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
رنگم گل روي سبد فصل خزان بود
رفتار تو در خانه دل آب روان بود
در دامن گل شبنم من دل نگران بود
هشيار درين غمکده تا چند توان بود
ديگر به چه اميد درين بند توان بود
در ميکده تا چند خردمند توان بود
در کوچه اين سنگدلان چند توان بود
در پرده سخن گفتن من پرده دري بود
در دامن فانوس گل تاجوري بود
از عمر همين بهره من جلوه گري بود
با چهره تابان تو چون مهر برآيد
در آينه تار پري ديو نمايد
در فصل خزان بلبل بيدل چه سرايد
چون عاشق رخسار تو يکرنگ برآيد
از زلف گرهگير تو چون دل بدرآيد
خشک از قدح شير برون چون شکر آيد
اي واي اگر از در من بيخبر آيد
از سنگ به اميد چه بيرون شرر آيد
تا آن دهن تنگ که را در نظر آيد
در ديده هر کس به لباس دگر آيد
آوازه فرهاد ز کوه و کمر آيد
در آتش سوزنده چه از بال و پر آيد
از پوست برون زود چو بادام ترآيد
ايام حياتي که به صدسال سرآيد
سرو از لب جو چند قدم پيشتر آيد
حرفي که ازان لعل شکربار برآيد
خورشيد تو چون در دل شب جلوه گر آيد
چون لاله جگرسوخته از سنگ برآيد
عمري که به انديشه زلف تو سرآيد
تا روي لطيف تو که را در نظر آيد
با روي تو چون ماه جهانتاب برآيد
گوهر اگر از بحر به قلاب برآيد
زاهد به چه تقريب به محراب برآيد
چون يوسف ما بر سر بازار برآيد
طوطي به گرانجاني زنگار برآيد
صائب چه خيال است ز گفتار برآيد
چون عکس ز آيينه تصوير برآيد
يک ناله ز صد حلقه زنجير برآيد
هر چند جوانبخت بود پير برآيد
آهي که ز دلهاي هوسناک برآيد
هر جا ز عقيق لب او نام برآيد
در نقطه آغاز ز انجام برآيد
از هر دو جهان هر که به يک گام برآيد
فرياد اناالحق ز لب جام برآيد
آوازه جمع از دهن جام برآيد
صائب که گمان داشت چنين خام برآيد
چون حسن تمام تو ز خرگاه برآيد
رحم است به شمعي که شب ماه برآيد
سيلاب نفس سوخته زين بيشه برآيد
چون ناخن اگر از کف من تيشه برآيد