167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
کجا در ديده اهل بهشت اعراف مي آيد؟
وگرنه حسن دايم روبروي عشق مي آيد
که گردآلود حرف از سينه غمناک مي آيد
که طوطي در نظر آيينه را چون زنگ مي آيد
که جاي اشک از چشمم دل آواره مي آيد
ندادن آب چشم خود زکوثر از که مي آيد؟
درختي را که سرما سوخت دودش برنمي آيد
وگرنه موج ازين دريا مسلم برنمي آيد
نظر پوشيدن از آيينه حيران نمي آيد
که مستوري زخورشيد سبک جولان نمي آيد
که خودداري زدست گوهر غلطان نمي آيد
زچندين چشم، کار يک دل روشن نمي آيد
زدست کوته من گرچه گل چيدن نمي آيد
زبوي گل، نفس در سينه دزديدن نمي آيد
ندانستي زمستان غير لغزيدن نمي آيد؟
که از غواص در دريا نفس بيرون نمي آيد
مسلسل نغمه تر چون صداي آب مي بايد
کنار حسرتي آماده چون محراب مي بايد
مرا در دست صد انگشتر زنهار مي بايد
که در دل کارفرمايي زذوق کار مي بايد
نگهباني ترا در خلوت آيينه مي بايد
به چندين چشم، چون زنجير در زندان بياسايد؟
چو تخم آسوده گردد در زمين، دهقان بياسايد
نمک پرورده لعل ترا کي جان بياسايد؟
اگر سيل پريشانگرد در ويران بياسايد
سليماني محال است از کمر زنار بگشايد
که ده انگشت نتواند زبان لال بگشايد
گره از رشته تب عقده تبخال بگشايد
گل اين باغ، دفتر در حضور خار نگشايد
الهي هيچ کافر مهر ازين طومار نگشايد؟
در رحمت به رويم چند آن طناز نگشايد؟
به سعي سرمه هرگز عقده آواز نگشايد
که بال بيغمي در چنگل شهباز نگشايد
زبان را در طلب پيوسته سايل کار فرمايد
مروت نيست مرکب را به منزل کار فرمايد
که ريحان از سفال تشنه اينجا آب مي جويد
به اشک گرم روي خويش شمع انجمن شويد
غبار از ديده يعقوب بوي پيرهن شويد
دهان خود به آب گوهر شهوار مي شويد
کجي را از نهاد تيغ، روشنگر نمي شويد
گل بچينيد که ديوانه به بازار افتاد
دل به بيهوده درايان جرس نتوان داد
تن به آغوش زليخاي هوس نتوان داد
که نقابش دو جهان روي نما مي طلبد
شور حشري شود و در دل دريا افتد
آتش لاله چو در دامن صحرا افتد
يوسف از چه چو برآيد ز بها مي افتد
برق در خرمن پروانه ما مي افتد
در دل سنگ اگر دانه ما مي افتد
که به تعمير صنمخانه ما مي افتد؟