167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
که يوسف بر لب نيل آرزوي آب چه دارد
خدا از کامجويان ماه کنعان را نگه دارد
وگرنه هر شراري در دل آتشخانه اي دارد
زليخا بي تکلف عشق نامردانه اي دارد
در ايام بهاران مي عجب کيفيتي دارد
درين درياي پرآشوب هر کس خلوتي دارد
به چشم مور اگر ملک سليمان وسعتي دارد
به ظاهر خوشه گندم اگر جمعيتي دارد
زمين دردمندان خاک حاصل پروري دارد
سر هر کس که اينجا با سر زانو سري دارد
که هر تبخاله اي در پرده دل کوثري دارد
که ديدنهاي رسوا عشق را مستور مي دارد
زنزديکي مرا پاس ادب مهجور مي دارد
که دلها را از ان شيرين شمايل باز مي دارد؟
صدف انديشه اي از تلخي دريا نمي دارد
وگرنه آن رخ نازک تماشا برنمي دارد
زمين خانه اين سفله مهمان برنمي دارد
که بيجوهر بود تيغي که سوزن برنمي دارد
به پيش پا نظر کن تا چراغت روشني دارد
اگر ما را نخواني، نامه ما خواندني دارد
جرس در پرده شبها عجب ناليدني دارد
که ديدنهاي رسمي در عقب واديدني دارد
به اوراق پريشان خزان گرديدني دارد
که دام خويش را صياد زير خاک نگذارد
که در کوي تو چون خورشيد سر بر خاک نگذارد
که در دل آرزو آن شعله بيباک نگذارد
عبث سر در سر پرشور من افلاک نگذارد
زطوق قمريان چون دود از روزن هوا گيرد
بلند اقبال چون از زيردستان سايه وا گيرد
که چون تير هوايي استخوان من هوا گيرد
نخواهم خون من دامان آن گلگون قبا گيرد
زپا افتد اگر استاده اي دست مرا گيرد
که جز گرد يتيمي دامن پاک گهر گيرد؟
که بي منت چنار تنگدست از خويش در گيرد
مگر در عهد خط آن ظالم از دلها خبر گيرد
وگرنه عنکبوت از تار سستي چون مگس گيرد؟
که مرغ دوربين در بيضه احرام قفس گيرد
گلستاني که رنگ از شعله آواز من گيرد
نمک در ديده بيدرد رنگ خواب مي گيرد
بر رويي که نقش از سيلي استاد مي گيرد
وگرنه زود دل از عالم ايجاد مي گيرد
که اين آيينه از آب گهر زنگار مي گيرد
غبار خاطر من رخنه ديوار مي گيرد
که دزد خانگي را شحنه در بازار مي گيرد
مرا دل در بر از ياد قفس پرواز مي گيرد
به جرأت شمع را فانوس در آغوش مي گيرد
که تا سرکش نباشد نخل، در وي پا نمي گيرد
سر خاري ازين گلزار پاي ما نمي گيرد
زمين پاک من نخل تمنا را نمي گيرد
گرانخوابي عنان زندگاني را نمي گيرد