167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
که آتش عاقبت در خانه زنبور مي بارد
زعاجزنالي من خون زچشم دام مي بارد
اگر دارد وجودي مردمي، مردم گيا دارد
چو توسن گوش خواباند لگدها در قفا دارد
غم نوميدي و محرومي صائب کجا دارد؟
به قدر فلس، زير پوست ماهي خارها دارد
که اين گنج گهر را سايه ديوارها دارد
وگرنه شکوه من در بغل طومارها دارد
که زخم خار او در آستين گلزارها دارد
نمي سنجد گوهر در ترازويي که سر دارد
وگرنه در گره هر قطره درياي گهر دارد
کجا در خاطر صائب غم دنيا گذر دارد؟
که چندين تيغ بي زنهار در زير سپر دارد
که صبح آيينه خورشيد را در زير سر دارد
که در آيينه، روي حرف طوطي با شکر دارد
به فريادي سپند از قرب مجمر دست بردارد
محال است از صدف غواص گوهردست بردارد
که از دوش سليمان بار اينجا مور بردارد
سري کز خواب ناز آن نرگس مخمور بردارد
که دايم جلوه گلگون سواري در نظر دارد
سبک مغزي که اوج اعتباري در نظر دارد
که نعل طوق در آتش زبالاي دگر دارد
که در مدنظر اين موج درياي دگر دارد
نگاه دشنه ريزي در کمين طاقتم دارد
خيال او ميان انجمن در خلوتم دارد
ادب لب تشنه در آغوش آب کوثرم دارد
خطرها آتش دوزخ زدامان ترم دارد
که با شغل گرفتاري دماغ گلستان دارد
کجا خار سر ديوار پرواي خزان دارد؟
که هر ريگي درين وادي عقيقي در دهان دارد
که گرگش حسن يوسف کاروان در کاروان دارد
که صبح از پرتو خورشيد تب در استخوان دارد
که صبح صادق از خورشيد آتش در دهان دارد
وگرنه هر حبابي يوسفي در پيرهن دارد
زياد لعل سيراب تو آتش در دهن دارد
که شبنم نعل در آتش زگلهاي چمن دارد
قماري را که بردي نيست در پي، باختن دارد
نفس در زير آب زندگاني باختن دارد
مگر در سوختن از شمع اميد ساختن دارد؟
که دايم دست در زلف پريشان سخن دارد
که تاب دستبرد تيغ مژگان سخن دارد؟
سمند عزم دورانديش نعل واژگون دارد
ندانستم که از خط زهر در زير نگين دارد
وگرنه خنده گل غنچه اش در آستين دارد
حناي دست زنگي هند را در آستين دارد
حناي دست زنگي هند را در آستين دارد
که تاک اين گلستان اشک خونين در گلو دارد
که ساغرهاي زرين چشم بر دست سبو دارد
که طفل از شير مادر استخوان اندر گلو دارد؟
اگر اين چاشني شيريني گفتار او دارد