ديوان محتشم کاشاني

تا در اسير خانه آن زلف بود غير
من در شکنجه بودم و او در عذاب بود

آمد از مجلس برون در سر هواي سير باغ
بادپاي جلوه در زين باد جولان در دماغ

ز جنون فزود هردم چو بلاي ناگهاني
در و دشت در حصارم دد و دام در پناهم

باده در خلوت کشيدن هاي او را در قفاست
سر ز جائي برزدن آتش به عالم در زدن

خوش آن بيان که بود همچو لعل در دل سنگ
در مناقب شاه نجف در آن مدغم

هژبريهاي آن شير ژيان در بيشه مردي
گر آيد در بيان دل در بر ببر بيان لرزد

شير در پستان نهد بهر جنين سر در رحم
رازق واسع کند در رزق اگر او را کفيل

تا پي ضبط حساب دهر باشد در جهان
سال و مه را دخل در ساعات و در برج اعتبار

بندي چو در ثبات حيات وي از دعا
زه در کمان مباد و خطا در سهام تو

اي تو شهر علم را در آن که در عالم نکرد
سجده در پايت نبوسيد آستان مصطفي

ديوان مسعود سعد سلمان

در سايه چتر تو روان بخت تو با تو
در دل طلب نصرت و در سر بطر فتح

ز بخت و دولت در لهو و در طرب بادي
که هر ولي را جود تو در بطر دارد

چون در مصاف تيغ و تبر در هم اوفتد
در حمله مغز طعمه تير و تبر شود

مرا چو عقلي در سر به مهر شايسته
مرا چو جاني در تن به دوستي در خور

گر تو ابر و آفتابي در جهان ويحک چرا
در عطا خالي نهادي بحر و کان از در و زر

چو در و گوهر در سنگ و در صدف دايم
ز طبع و خاطر از نظم و نثر دارم راز

تا در دهان زبان بودم در زبان مرا
آرم زبان به شکر و ثناي تو در دهان

در ماه چه روشني که در روي تو نيست
ور خلد چه خرمي که در کوي تو نيست

ديوان فيض کاشاني

اي در هواي وصل تو گسترده جانها بالها
تو در دل ما بوده اي در جستجو ما سالها

با دوست در آيد مگر آنجا ز در لطف
با دشمن و با دوست عتابست در اينجا

نيست خوشي در اين سرا نيست بجز غم و عنا
عيش در اين سرا مجو عيش در آن سرا طلب

عشق مرا پيشه شد در رگ و در ريشه شد
نيست مني در ميان من نه منم اوست اوست

جمال يار که پيوسته بي قرار خود است
چه در قفا و چه در جلوه در قرار خود است

ز عشق مستم و ناصح فتاده در پي من
بلاست در پس و حال خراب در پيش است

در کدوي سر شراب عشق و در دل مهر دوست
در درون عاشقان ميخانه و خمار هست