منطق الطير عطار

بشکن آن بتها که داري سر به سر
تا چو بت در پا نه افتي در به در

اسرار نامه عطار

جهان از تو پرو تو در جهان نه
همه در تو گم و تو در ميان نه

همه در گردش اند و در روش مست
تو بي چشمي و در تو اين روش هست

الهي نامه عطار

شهش گفتا چو در تو زور و تگ نيست
که در انبان رگ است و در تو رگ نيست

هيلاج نامه عطار

ز جانان دارد و در جان بديده ست
که جان در يار در گفت و شنيد است

اشتر نامه عطار

سالها در ناله و درد در بود
بي کس و بي جفت و در حق فرد بود

خسرو نامه عطار

قدم در شکر و دم در آفرين زد
سه جا در پيش شه سر بر زمين زد

مختار نامه عطار

تا در دل من صبح وصال تو دميد
گم شد دو جهان در دلم و دل در تو

گه در غم روزگار و گه در قهري
از هر چه در او فتاده اي بي بهري

گر در طلبت ز روي تو مانم باز
در کوي تو تن فرودهم در تک و تاز

اي عقل ز شوق تو فغان در بسته
در وصف تو دل از دل و جان در بسته

جوهر الذات عطار

از آن در حق چو حق حق ناپديدست
ز حق در حق چنان شد در فنا باز

ديوان عراقي

در آن سر وقت کان عاشق شود سرمست اگر ناگه
نظر در کوه اندازد که و کهسار در جنبد

چون درآيد از در او، در پايش اندازيم سر
دست در زلف درازش گاه گاهي هم زنيم

ديوان فرخي سيستاني

اين مهر مه فرخ و جز اين صد ديگر
در دولت و در شادي و در نعمت بگذار

مال از آنگونه در آيد به در خانه او
که تو پنداري کز راه در آمد بگذر

من و غزنين و لب رود و در باغ امير
چه در باغ امير و چه در باغ ارم

اميرا تا تو در بلخي به چين در خانه هر ماهي
روان خانيان در تن همي سوزد ترا غله

من با توهمي از در ياري به در آيم
شايد که تو آيي ز درم از در ياري

ديوان فروغي بسطامي

تا لبان من شدي در مدح سلطان عجم
شهرتي هم در عرب هم در عجم دادي مرا

در گران مايه را از عدن آرد سپهر
تو ز دهان درج در در عدن آورده اي

ديوان قاآني

زدوده زنگ امکاني شده در نور حق فاني
چو مه در مهر نوراني چو آب دجله در دريا

آنچه من بينم به بيداري نبيند کس به خواب
زانکه در يکحال هم در راحتم هم در عذاب

در ايمن چون سنان گيرد حوادث را عنان گيرد
در ايسر چون مجن دارد عدو را در محن دارد

در خم دل پير مغان در جام مهر زر فشان
در دست ساقي قوت جان رخسار جانان پرورد