167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
ديوان صائب
که آتش زير پا از لاله باشد کوهسارش را
که باشد ناز چشم آهوان داغ پلنگش را
کنم شيرازه اوراق دل، موي ميانش را
که دارد در ميان گرد کسادي کاروانش را
اگر مي داشت يوسف در نکويي دستگاهش را
تماشا کن به زير زلف عنبرفام رويش را
وگرنه ديده گوهرفشاني هست عاشق را
ره خوابيده دارد در سفر آرام منزل را
مده در گفتگو از دست، دامان تأمل را
کند خط عاقبت کوتاه، دست زلف و کاکل را
حضور زاغ باشد سرمه آواز بلبل را
که نتواند نشاط عيد برد از ماه نو خم را
نگه دار از شبيخون بهاران گلستانم را
شکست آن چهره گلگون خمار عندليبان را
هجوم مور سازد بر سليمان تنگ ميدان را
که آزادي کند دلگير اطفال دبستان را
که در ايام موسم کعبه سازد جمع دامان را
پري آورد در زير نگين ملک سليمان را
به همواري برون آور ز چنگ خار دامان را
نسيم صبحدم چندين پيام آورد مستان را
که خون سازند در دل بوسه اميدواران را
گره نتوان زدن در سنگ، خاک بي قراران را
اگر محشر نمکدان بشکند در چشم، ايشان را
لباس دل غبارآلود باشد جامه شويان را
که در سرگشتگي باشد گشاد دل فلاخن را
به لنگر، سنگ از گردش نيندازد فلاخن را
که خم چون شد تهي، دارالاماني شد فلاطون را
اگر چه بارها سوداي من ماليد مجنون را
که شد ديوانه هر کس در بيابان ديد مجنون را
به آهي مي گذارم در فلاخن کوه تمکين را
به دست بوالهوس مپسند آن دست نگارين را
ازان پيوسته مجنون در نظر مي داشت آهو را
وگرنه آشنايي نيست با بيگانگي او را
به حرف و صوت مي دارد نگه آيينه طوطي را
بياض از سينه بايد ساخت شعر انتخابي را
چه آسايش بود در قلزم سيماب کشتي را؟
نهان در خاک کن زنهار تخم خرده گيري را
که ناز نازنينان است در سر، بي نيازي را
که اينجا آبرويي نيست دامان نمازي را
توان در خاکساري يافت ذوق خاکبازي را
شکوه کعبه باشد در نظر کمتر حجازي را
که مي لغزد زبان در حالت گفتار طوطي را
چنانت دوست مي دارم که عاشق شعر حالي را
نگيرد خار دامن جامه پوشيده حالي را
توان از پشت پايش ديد نقش روي قالي را)
به طوطي مي چشاندم شيوه شيرين مقالي را
خمار زردرويي باده هاي ارغواني را
که قاصد مي دهد تغيير، پيغام زباني را
به محفل چونه روي، بگذار در بيرون گراني را
به حرفي مي توان تقرير کردن داستاني را