167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
کليله و دمنه
در چشم و دلت خداي داناست که نيست
دست در عقبي زن و بربند راه فخر و عار
کهربا را نيست آن يارا که گردد گرد کاه
که جز همچون تو نااهلي چو تو دلدار نپسندد
زانکه باد ماه دي در سر کشد چادر مرا
بر زن سما را بر سمک انداز در کتم عدم
من خود چو قلم همي دوم بر سر خويش
ديوان ابوسعيد ابوالخير
يا رب بکدام تره در خوان نهمت
با مهر تو سر ز خاک بر خواهم کرد
يا راضي شو هر آنچه او با تو کند
هر نيک و بدي که بيند از خود بيند
هر کس که چنين باشد نادان نبود
چون زهر به دل رسيد ترياک چه سود
با نفس پليد جامه پاک چه سود
وز جانب حسن عرض در عرض و تو کور
در ديده تويي و گر نه نه جيحون کنمش
گر ما و تو در ميان نباشيم چه باک
مي خواره ز مي نه نام يابد نه نشان
يک سو غم مال و دختر و يک سو زن
وي از تو و خود گم شده در راي تو من
چون پرده در افتد نه تو ماني و نه من
تا از پس من به کس نماند غم تو
مقصود همه زدين و دنيي همه تو
وز هر دو جهان خدمت درگاه تو به
نزديک تو و دور ترا حال تباه
طاعت که به شب کني نهان از همه به
خواهي که بري به حال او با همه پي
مي وي بود اندر وي و وي در مي وي
از تو به تو در گريختم تا چه کني
بيرون نه ز فرمان تو دل يک سر موي
اي دريغا کين شريعت کفر ما ببريده است
زبور عجم اقبال لاهوري
بر تلاش خود چهي نازد که ره سوي تو بود
سبو ز ماست ولي باده در سبو ز کجاست؟
اين طره ي پيچان را در گردنم آويزي
ز معشوقان نگه کاري تر از حرف دلاويز است
برهمن زاده ئي رمز آشناي روم و تبريز است
مه من اگر ننالم تو بگود گر چه چاره
در چمن تو زيستم با گل و خار اين چنين
کس نسرود در چمن نغمه ي پار اين چنين