اسرار و رموز اقبال لاهوري

در جهان روشن تر از خورشيد شو
صاحب تاباني جاويد شو

در جهان دير و زود آيد چسان؟
وقت او فردا و دي زايد چسان؟

سير او را تا سکون بيند نظر
موج جويش بسته آمد در گهر

در قفس وامانده و آزاد هم
با نواها مي زند فرياد هم

عقده ها خود مي زند در کار خويش
باز آسان مي کند دشوار خويش

گر چه مثل بو سراپايش رم است
چون وطن در سينه ئي گيرد دم است

در گره چون دانه دارد برگ و بر
چشم بر خود واکند گردد شجر

چون نفس در سينه ي او پروريم
جان شيرين است او ما پيکريم

در جهان ما را بلند آوازه کرد
با حدوث ما قدم شيرازه کرد

همچو جان مقصود پنهان در عمل
کيف و کم از وي پذيرد هر عمل

گردش خوني که در رگهاي ماست
تيز از سعي حصول مدعاست

ناله ها در کشت جان کاريده است
تا نواي يک اذان باليده است

بحر گوهر آفريد از تاب او
موج در دريا تپيد از تاب او

شعله در رگهاي تاک از سوز او
خاک مينا تابناک از سور او

نغمه هايش خفته در ساز وجود
جويدت اي زخمه سوز ساز وجود

صد نوا داري چو خون در تن روان
خيز و مضرابي به تار او رسان

زانکه در تکبير راز بود تست
حفظ و نشر لا اله مقصود تست

آب و تاب چهره ي ايام تو
در جهان شاهد علي الاقوام تو

در جهان وابسته ي دينش حيات
نيست ممکن جز بآئينش حيات

اي که مي داري کتابش در بغل
تيز تر نه پا به ميدان عمل

فکر انسان بت پرستي بت گري
هر زمان در جستجوي پيکري

جلوه در تاريکي ايام کن
آنچه بر تو کامل آمد عام کن

نايب حق در جهان آدم شود
بر عناصر حکم او محکم شود

اينهمه اي خواجه آغوش تواند
پيش خيز و حلقه در گوش تواند

چشم خود بگشا و در اشيا نگر
نشئه زير پرده ي صهبا نگر